Obsesja recenzja

Książkę otrzymałam z Klubu Recenzenta serwisu @nakanapie.pl
Czy drugi tom może sprostać wymaganiom nałożonym po przeczytaniu pierwszej części? Może, dodatkowo je przewyższając. Tak było w przypadku drugiego tomu serii o Oskarze Blajerze. Inspiracja była emocjonalnym rollercoasterem, ale to co działo się w Obsesji. No właśnie Oskar wytłumacz państwu. Opowiedz jak to po wyjściu z kliniki psychiatrycznej nie potrafiłeś zapomnieć o Luizie i robiłeś wszystko by zrekompensować sobie jej brak. Nic nie powiesz? 🤔 Jeżeli chcecie wiedzieć czemu nie zapobiegł Oskar bądź czego się dopuścił musicie zerknąć do książki.
Główny bohater trylogii jest dla mnie nieustającą zagadką. Kiedy byłam młoda chciałam zostać psychologiem. Gdyby Oskar był moim pacjentem czekałoby mnie nie lada wyzwanie. Trudno wejść w psychikę pacjenta tak złożonego. Oskar przeszedł sporą przemianę. To, co go spotkało, rzutuje na jego przyszłość, na jego zachowanie, brak zahamowania swoich potrzeb, których powoli on sam nie jest w stanie kontrolować. Wydaje mu się, że ma wszystko pod kontrolą, ale wcale tak nie jest. Stale mu o tym przypomina jego pani doktor Marta Makusz, która się nie poddawała i była bardzo blisko rozwiązania... Niestety chyba nie kierowała się tylko i wyłącznie względami medycznymi. A szkoda, bo ciekawa chemia między tą dwójką się wytwarzała. Jestem pod wrażeniem tego, jak autorowi udało się rozpisać w głowie tak ciekawą postać, która zmienia się na przestrzeni tomów, jest niejednoznaczna. Oskar jest dla mnie jednym z najciekawszych bohaterów ostatnich miesięcy. Sporo bym dała, żeby zobaczyć ekranizację trylogii. Naprawdę byłoby co pokazywać. Zwłaszcza odtwórca głównej roli miałby się czym wykazać. Ode mnie za tę historie 9/10. Dla przypomnienia Inspiracji przyznałam osiem gwiazdek. Widać tu tendencje zwyżkową. Mam nadzieję, że Fascynacja przeora mnie i spowoduje u mnie książkowy kac. Już z niecierpliwości przebieram nóżkami.