Zwykłe ludzkie ułomności recenzja

Ile tajemnic może skrywać jedna rodzina? Okazuje się, że całkiem sporo. Wystarczy tylko poruszyć cienką strunę emocji jej członków, by usłyszeć wielogłosową, melodię, której echa wybrzmiewają jeszcze długo po lekturze najnowszej książki z dorobku irlandzkiej pisarki, Megan Nolan pt. „Zwykłe ludzkie ułomności” z oferty Wydawnictwa Filtry, w przekładzie Katarzyny Makaruk.

Zaginięcie 3-letniej dziewczynki kładzie się cieniem na londyńskiej społeczności. Okazuje się, że może być jeszcze gorzej. Odnalezione zostają bowiem zwłoki poszukiwanej Mii a o jej zabójstwo podejrzewa się 10-letnią Irlandkę, z rodziny o niekoniecznie dobrej opinii w sąsiedztwie. Ten gorący temat szybko zostaje podchwycony przez prasę, która w osobie goniącego za sensacją dziennikarza prowadzi własne śledztwo licząc na to, że rodzina podejrzanej nieopatrznie wyjawi swoje najskrytsze sekrety.

W drugiej już po „Aktach desperacji” powieści, Nolan skupia się na mechanizmach funkcjonowania pozornie zwyczajnej rodziny, która pod płaszczykiem codziennych trosk skrywa bolesną opowieść a właściwie wiele historii, bo każdy bohater tej książki daje czytelnikowi za pomocą słów cząstkę siebie. I tak poznajemy losy Rose i Johna Greenów oraz ich dzieci - Carmel i Richarda, by móc lepiej zrozumieć małą Lucy i samemu ocenić, czy mogła dokonać przypisywanej jej zbrodni.

Nolan ma niebywały pisarski dar, który sprawia, że zwyczajna historia, jakich wiele na świecie, przeistacza się pod jej piórem w opowieść o trudnej inicjacji seksualnej, straconych marzeniach, nałogach niszczących ludzie życie, o niedopowiedzeniach stale obecnych między Anglikami a Irlandczykami i wreszcie opresyjności a wręcz bezwzględności społecznej, która potrafi skutecznie zaszufladkować człowieka. Ważna i wyjątkowo aktualna jest ta proza i choć porusza trudne kwestie, czyta się ją nad wyraz łatwo. To zasługa talentu autorki i znakomitego tłumaczenia, bez którego nie poznalibyśmy w Polsce losów rodziny Green.

Po przeczytaniu „Zwykłych ludzkich ułomności” stałam się admiratorką twórczości Megan Nolan i mam nadzieję, że Wy również odkryjecie piękno tej prozy.