Siostra po godzinach. Z różowym mi do twarzy recenzja

Wokół życia sióstr zakonnych przez lata i z racji tego, że o wielu rzeczach dużo osób zwyczajnie nie wie wciąż unosi się mgła tajemniczości.

By była ona mniej gęsta Agnieszka Korcz do rozmowy zaprosiła, Siostrę Beatę Zawiślak urszulankę, która dzieli się swoją drogą do odkrycia, relacji powołania, historią zgromadzenia. Pokazując przy tym, że odpowiadając na tajemnicę powołania można naprawdę być szczęśliwą przez duże Sz.

Anna Korcz poza oczywistymi i dość lekkim pytaniami jak te o to, czy sukienka jest zawsze do ziemi, a włosy są zawsze ukryte stawia także i te trudne o zasady, normy i jakość życia kobiet konsekrowanych, o spadek powołań, uzależnienia.

Siostra Beata Zawiślak odczytując bardzo dobrze znaki czasu widzi w mediach społecznościowych przestrzeń do ewangelizacji, by za ich pomocą docierać do tych, którzy potrzebują głębokiej radości i nadziei, jaką daję Dobra Nowina.

Dzięki temu, że Siostra odwołuje się bardzo często listów pozostawionych przez Świętą Urszulę Ledóchowską czytelnik ma szansę zdecydowanie lepieje poznać postać założycielki Sióstr Urszulanek Serca Jezusa Konającego. A ponieważ bardzo cenię sobie teksty źródłowe to moja radość była wielka.

Książkę polecam i to bardzo. Szczególnie tym, którzy mają dużo pytań, jak wygląda życie siostry zakonnej. Z pewnością jest ona bardzo udaną, a przede wszystkim rzetelną odpowiedzi na nie. I skutecznie obala mity, jakie wciąż panują w przekonaniu wielu osób. Skutecznie powielane przez delikatnie pisząc nieprzychylne media.

Ten tytuł pokazuje, że odpowiadając na dar i tajemnice powołania do życia zakonnego kobieta wciąż pozostaje kobietą. I może, jak najbardziej dbać o siebie, swój wygląd. Oczywiście nie będzie się malować, nosić tipsów, ale jak najbardziej może używać kremu do rąk, czy dbać o nie domowymi sposobami.