Ludzie bez dusz recenzja

Wykorzystanie wątku religii w fantastyce- tak czy nie? U mnie, jak w wielu innych przypadkach- zależy od tego jak autor tę religię wykreuje i opisze.

Danuta Psuty miała naprawdę oryginalny pomysł w swoich "Ludziach bez dusz" wydanych przez Wydawnictwo Prószyński .
Mieszkańcy Luny wierzą w zbawczą moc Wybranki, która została nią obdarzona już za życia bez względu na to, czy tego chce, czy nie. Miastem rządzą kapłanki podzielone na różne kasty. Między innymi są tam uzdrowicielki, a jedną z nich jest Elena- nasza główna bohaterka. Elena nie wierzy na ślepo, jak reszta społeczeństwa we wszechomc Wybranki, poszukuje wiedzy i drąży czasem zbyt głęboko, co zdecydowanie nie podoba się postawionym wyżej od niej kapłankom. Gdy pewnej nocy spotyka tajemniczego młodzieńca, Gustawa, który podaje się za lekarza, jej życie wpada na zupełnie inny tor, razem postanawiają stawić czoła carskiej zarazie, której rozwojowi miało zapobiec pojawienie się pary Wybrańców. Przecież sam fakt, że Wybraniec zaginął nie spowodował rozwoju epidemii.

Z zaskoczeniem czytałam o kraju, zwanym matczyzną, rządzonym przez kobiety, gdzie śpiew i taniec jest formą modłów. Jednocześnie bolesnej realności książce dodaje fakt, że jest ona kolejnym świadectwem, iż fanatyzm religijny nigdy nie jest zdrowy dla społeczeństwa, bez względu na istotę kultu. Wielkie brawa dla autorki, że chociaż wplotła tu wątek romantyczny, był on bardzo subtelny i nie przesłonił sedna powieści. Uważam, że jest to problem współczesnej fantastyki- nadmiar romansów, wpychanych gdzie się da 🙈. Muszę przyznać, że bardzo polubiłam Elenę- została wykreowana bardzo przekonunjąco, ja również zawsze idę pod prąd i robię wszystko po swojemu więc wiem, co mówię. W powieści czuć inspirację historią oraz z lekka kukturą zza naszych wschodnich granic, co dodaje całości uroku i realizmu, da się uwierzyć, że gdzieś, w alternatywnym świecie to wszystko mogło się zdarzyć.

Jeśli lubisz charakterne kobiece postaci w książkach, "Ludzie bez dusz" są dla Ciebie