Tańczmy, ciemność płonie recenzja

" [...] Ostatnio taki mam zwyczaj, że przychodzę w imieniu tych, którzy to imię stracili. Najczęściej przez śmierć. [...]"

"Tańczym, ciemność płonie" Cyryla Sone, to już niestety jest ostatni tom serii pod tytułem "Prawo Dunli". Będzie mi brakowało Nikodema Randa i Lei Cyrson. Polubiłam obie postacie.
Jeżeli lubicie mocne i mroczne kryminały, to śmiało sięgnijcie po całą serię "Prawo Dunli". W ostatniej części otrzymacie mnóstwo emocji, które nie mijają po przeczytaniu ostatniej strony. Zakończenie było tak mocne, że aż poleciały mi łzy. Uwielbiam takie emocje. Moim zdaniem trzecia część jest najlepsza. Tutaj zło kroczy po świecie i idealnie sobie radzi. Kto jest w stanie powstrzymać spiralę zła? Czy da się uciec z Dunli? Na moje oko, ten kto raz tam wejdzie, już nigdy stamtąd nie wróci. Dunla małe powiatowe miasteczko przesiąknięte jest złem. Tutaj dochodzi do tajemniczych zgonów. Czy mamy do czynienia z seryjnym mordercą? Czytając tę część, byłam bardzo przerażona. Bałam się o życie głównych bohaterów. Ich życie mogło być zagrożone, ponieważ Diabeł nie śpi, a właściwej Rogate Bóstwo nie śpi i daje o sobie znaki. Strzeżcie się jego wyznawców.
Fabuła jest absolutnie fantastyczna. Tutaj nie ma ani jednej chwili na nudę. Dzieje się tyle, że głowa mała. Trup ściele się gęsto. Adrenalina robi swoje. Śledztwo, a właściwiej śledztwa nie zawsze idą zgodnie z planem.
Zachwycona jestem postacią wiedźmy. Ona z jednej strony mnie fascynowała, a z drugiej przerażała. Gratuluję autorowi tej postaci.
Lea Cyrson to idealny przykład narkomanki. Słyszy w głowie głos Robaka. Przy jej trybie życia szybko zejdzie z tego świata. Miałam nadzieję, że szybko się z tego ogarnie. Jest mądrą i wyjątkową postacią. W tej części zło wzięło ją na celownik. Wszystko zaczęło się od martwej dziewczyny znalezionej w jej łóżku. Czy ona stała za jej zamordowaniem? Nie wiem jak wy, ale ja polubiłam tę bohaterkę.
Nikodema Randa chyba nikomu nie muszę przedstawiać, ale tak dla przypomnienia: jest pisarzem i niestety kobieciarzem. Kłopoty to jego drugie imię. Uwielbia w nie wpadać. Tutaj zamieni się w prywatnego detektywa i będzie próbował rozwiązać kilka spraw, tylko czy z jego szczęściem, to mu się uda? Przekonajcie się sami.
Oprócz tych osób poznacie w "Tańczmy, ciemność płonie" inne postacie, które powinny przypaść wam do gustu. Cyryl Sone już doskonale o to zadbał.
"Tańczmy, ciemność płonie", to idealnie dopasowane zakończenie całej trylogii. Można otwierać szampana. Chociaż ja mam łzy w oczach, że to już koniec przygód zakręconego Randa i pogubionej Cyrson.
Mam cichą nadzieję, że Cyryl Sone już dla nas szykuje kolejnych wyjątkowych i zakręconych, a nawet pokręconych bohaterów.
Serię "Prawo Dunli" zacznijcie czytać od "Zaśnij, diabeł patrzy", później sięgnijcie po "Nie płacz, księżyc gaśnie", a na końcu nie zapomnijcie sięgnąć po "Tańczmy, ciemność płonie". Ta wyjątkowa seria aż błaga o ekranizację. Mam nadzieję, że się kiedyś jej doczeka.
Warto czytać mroczne kryminały Cyryla Sone.