Moje przyjaciółki z Ravensbrück recenzja

Na księgarnianych półkach trudno znaleźć książkę, która nie będzie dotyczyła Auschwitz. Mimo to ostatnio nastąpił przełom i w końcu obozowa tematyka nie zamyka się tylko na największym nazistowskim lagrze. Z nie skrywaną ciekawością więc sięgam po tytuły, które i w nazwie i na okładce nie będą miały słowa Auschwitz i bramy. Tak też było z „Moje przyjaciółki z Ravensbrück". Liczyłam, że dostanę opowieść o przyjaźni, która narodziła się w piekle. Cóż, nie zawsze, dostajemy to, czego chcemy.

Bardzo rzadko się zdarza, że w czasie czytania chce odłożyć książkę na półkę i nigdy do niej nie wracać. W tym przypadku tak było i to już po 50 stronach. Pozycja przedstawia historię młodej pisarki, która pewnego dnia znajduję na swojej wycieraczce rękopis „Moich przyjaciółek". I choć od samego początku wiedziałam, że jest to fikcja literacka, to coś podpowiadało mi, że tym razem się nie zawiodę. Niestety moje wyobrażenia zostały brutalnie zderzone z rzeczywistością.

Ta książka ma tyle minusów, że trudno wypunktować wszystkie. Przez mniej więcej połowę lektury miałam wrażenie, że tytułowe koleżanki są tylko tłem do egzystencji pisarki. Mamy tu obozowy wątek wciśnięty gdzieś pomiędzy rozmyślania, z którym partnerem być i dzieciństwem kobiety. Głód, choroby i śmierć zostały wymieszane z problemami żołądkowymi, szpitalem i zdradą. Na jednej kartce mamy rozważania dotyczące spędzania czasu z byłym partnerem a na drugiej obozowe piekło. Ot taki kontrast.

Liczyłam, że chociaż w rozdziałach dotyczących przyjaciółek znajdę coś, co pozwoli mi poczuć, że ta książka mimo ogromu minusów jest dobra. Takie światełko w tunelu. Niestety i tam czekało na mnie rozczarowanie. Wątki dotyczące kobiet są tak wyrwane z kontekstu, że trudno się połapać, o co w nich chodzi. Czytając, miałam wrażenie, że autorka co wiedziała o obozie, to wrzuciła do książki. Drużynę harcerską, króliki i jezioro. Na zasadzie trochę tego, trochę tego i wyjdzie. No właśnie nie wyszło.

Rozumiem, że to miała być fikcja, ale „Moje przyjaciółki z Ravensbrück" to idealny przykład jak nie pisać o obozach.