Uwięziona recenzja

B. A. Paris — autorka, dzięki której zapałałam miłością do thrillerów psychologicznych. To właśnie jej debiutancka powieść „Za zamkniętymi drzwiami” sprawiła, że po książki z tego gatunku zaczęłam sięgać z ogromnym zainteresowaniem i przyjemnością. Kto zna jej twórczość, ten wie, że ostatnie jej powieści nie były najlepsze. Pomimo to, z wielką przyjemnością sięgnęłam po najnowszy thriller spod jej pióra „Uwięziona”.

Kiedyś.
Po śmierci ojca, Amelie wyjechała do Wielkiej Brytanii z zamiarem podjęcia pracy i rozpoczęcia studiów prawniczych. Tutaj poznała wielu wpływowych ludzi, nawiązała przyjaźnie, zdobyła pracę w redakcji luksusowego magazynu. Wkrótce zgodziła się poślubić jego właściciela, Neda Hawthorpe'a. Ten związek dla obojga miał być tylko chwilowym układem, jednak dla Amelie okazał się niebezpieczną pułapką.

Teraz.
Amelie, zamknięta w pokoju bez okien, nie wie, kto, gdzie i dlaczego ją uwięził. Wie natomiast, że w ciemnym pokoju czuje się bezpieczniej niż u boku męża.

Czy z czystym sercem mogę okrzyknąć „Uwięzioną” thrillerem idealnym? Niestety nie. Historia, choć intrygująca i skonstruowana w nietypowy sposób, nie zrobiła na mnie większego wrażenia. Przyznaję, że książka wciągnęła mnie od pierwszych stron, jednak czytając kolejne rozdziały, nie czułam żadnego napięcia, nie towarzyszył mi niepokój, który powinnam odczuwać wspólnie z główną bohaterką. Pomimo kilku zwrotów akcji, uważam, że „Uwięziona” jest historią zbyt przewidywalną, gdzieś za połową domyśliłam się, kto jest odpowiedzialny za to całe zamieszanie. Kto zna pióro Paris, ten wie, że jej książki czyta się niezwykle lekko, karty powieści przelatują przez palce niczym wiatr. Tak było również i tym razem, nawet nie wiem, kiedy dotarłam do finału, który, niestety, niczym mnie nie zaskoczył. Muszę jednak przyznać, że „Uwięziona” jest jedną z lepszych książek Autorki, miło spędziłam czas na lekturze i z pewnością w przyszłości sięgnę po książki Paris, ale niezmiennie „Za zamkniętymi drzwiami” pozostaje moim faworytem.