Korporacja kościół recenzja

Książka napisana przez byłego katolika, byłego księdza, byłego zakonnika, byłego prawnika kościelnego (sam tak siebie określa). Sądząc po tytule, spodziewałem się pozycji o finansach kościoła, ale o tym znajdziemy niewiele: Babińskiego interesuje władza w kościele. Twierdzi bowiem, że: „KRK to sprawnie funkcjonująca korporacja i wszystko, co się tam dzieje, podlega regułom korporacyjnym.” A głównym jej celem jest władza, jej utrzymanie i poszerzanie. Czy powyższa teza jest w książce udowodniona? Śmiem wątpić, ale dowiadujemy się trochę ciekawych informacji.

Przeczytałem już parę pozycji autorstwa byłych księży: 'Wąska ścieżka' Obirka, dwie Marcina Adamca i dwie Roberta Samborskiego. Czy Babiński wnosi coś nowego do wiedzy o współczesnym polskim kościele? Niewiele, ale patrzy na tę instytucję z dość oryginalnej pozycji kościelnego prawnika, na przykład obficie cytuje Kodeks Prawa Kanonicznego regulujący stosunki wewnątrz KRK.

I tak twierdzi autor, że z Kodeksu Prawa Kanonicznego wynika, iż władza w KRK należy tylko i wyłącznie do duchownych: „Innymi słowy: jeśli chcesz mieć cokolwiek do powiedzenia w KRK, musisz być księdzem.” Zatem między bajki można włożyć rozważania o istotnej i rosnącej roli świeckich w kościele: mogą jedynie doradzać.

Dalej, pisze Babiński, że wedle prawa kanonicznego papież ma władzę absolutną w kościele, w szczególności mianuje biskupów według własnego widzimisię, dalej biskupi mają władzę absolutną w diecezjach: „ogromna większość polskich biskupów diecezjalnych to książęta, posiadający swoje dwory. Gdyby ktoś chciał studiować strukturę, funkcjonowanie i mentalność dworskiej elity feudalnej, nie musi wcale sięgać do źródeł historycznych, wystarczy przyjrzeć się bliżej polskim kuriom biskupim. To są po prostu dwory, tworzące się zazwyczaj od czasu mianowania nowego biskupa.” A jeszcze niżej jest proboszcz sprawujący władzę absolutną w parafii.

A potem autor twierdzi, że: „Korporacja KRK rozwijała się przez siedemnaście stuleci i uczyła się na błędach, dziś jest więc najlepiej funkcjonującą ze wszystkich światowych korporacji, ma największy zasięg, najlepsze kanały dystrybucyjne i największą niezależność.” Nie zgadzam się, skrajnie absolutystyczna struktura tej korporacji sprawia, że jest kompletnie nieelastyczna, niedostosowana do czasów współczesnych i beznadziejnie reaguje na wszelkie kryzysy: pedofilski, spadku ilości wiernych, powołań, itp.

Mamy jeszcze dosyć ciekawe rozważania o sakramentach, o kulcie relikwii – według autora wziął się z pogaństwa, są też inne rzeczy. Ale ogólnie książka rozczarowuje – jest zbyt chaotyczna, emocjonalna i niewiele wnosi do poprzednich czytanych przeze mnie pozycji o KRK.