Arystoteles i Dante odkrywają sekrety wszechświata recenzja

Arystoteles i Dante odkrywają sekrety wszechświata” to książka, która zrobiła na mnie dość spore wrażenie i zostawiła mnie z wieloma przemyśleniami, mim, że nie spodziewałam się po niej za dużo. Opowiada o dwóch chłopakach, którzy na pierwszy rzut oka są bardzo różni Arystoteles jest bardziej zamknięty w sobie, zmagający się z własnymi emocjami i poczuciem osamotnienia, a Dante to chłopak pełen energii, otwartości i ciekawości świata. Mimo tych różnic, ich znajomość przeradza się w głęboką przyjaźń, która pomaga im lepiej zrozumieć nie tylko siebie, ale też świat wokół nich.

Fabuła nie jest porywająca akcją, raczej skupia się na emocjach, rozmowach i codziennych sytuacjach, które są bardzo realistyczne i bliskie. Właśnie to sprawia, że historia jest tak autentyczna i prawdziwa nie dzieje się tu nic przesadzonego, a wszystko wydaje się takie zwyczajne, a jednocześnie ważne. Książka porusza wiele ważnych tematów, jak poszukiwanie własnej tożsamości, trudności w relacjach rodzinnych, kwestie akceptacji i zrozumienia siebie oraz innych. To opowieść o dojrzewaniu, o tym, jak ważne jest, by być sobą, nawet gdy to oznacza, że czujesz się inny. (moim zdaniem wątek miłosny tylko polepszył historię i bardziej otworzył mi oczy :D)

Bohaterowie są świetnie wykreowani. Arystoteles jest pełen wewnętrznych konfliktów i lęków, ale stopniowo uczy się otwierać i zaufać. Dante natomiast aż promienieje i jest typowym optymistą, ale również ma swoje własne problemy i wątpliwości. Ich relacja rozwija się powoli, ale dzięki temu jest wiarygodna i wzruszająca. Ich rozmowy i wspólne chwile pokazują, jak ważna jest przyjaźń i zrozumienie w trudnych momentach życia. :)))

Podoba mi się też styl pisania autora prosty, ale jednocześnie pełen emocji i subtelnych przemyśleń. Czasem akcja zwalnia, co może wymagać cierpliwości, ale dzięki temu można naprawdę wczuć się w historię i zrozumieć, co czują bohaterowie. Nie jest to książka dla tych, którzy szukają szybkich zwrotów akcji, ale dla tych, którzy cenią sobie głębokie, emocjonalne historie.

Tak szczerze nie spodziewałam się, że ocenię tą książkę tak wysoko, książka bardzo mi się podobała, poruszyła mnie i sprawiła, że zastanowiłam się nad tym, jak ważne są bliskie relacje i akceptacja siebie. Jedyny minus to momentami wolniejsze tempo i miejscami trochę przewidywalny przebieg wydarzeń, ale to w żaden sposób nie przesłoniło mojej ogólnej pozytywnej opinii.

Polecam tę książkę każdemu, kto lubi historie o dorastaniu, przyjaźni i odkrywaniu własnej tożsamości jest pełna ciepła i szczerości. Szybko się ją czyta. <3