Mazurka recenzja

Wyzwolenie z okowów przymusowego poddaństwa względem partnera przychodzi z trudem i niekiedy bywa tak, iż dana ofiara nie wie jak się do tego zabrać. Zawsze należy pamiętać, że najważniejsze jest szczęście i nikt nie powinien nam w tym przeszkadzać. Niestety nasze społeczeństwo nadal jest przesiąknięte stereotypami, co wywołuje u ludzi pewne reakcje, które mogą potępić odważne zmiany w czyimś życiu.

Zarys fabuły

W książce spotykamy dalsze losy Malwiny, Sylwii i Wiktorii poznane w poprzednich tomach. Malwina układa sobie życie z Juliuszem, ale kilka przymusowych wizyt w Pietruchach oraz złe nastawienie jej rodziny przypomina o tym, co ją spotkało w życiu, a także uzmysławia na kim może obecnie polegać. Sylwia wyjechała do pracy do Niemiec, gdzie uczy mówić po polsku dzieci, których ojciec częściowo pochodzi z naszego kraju. Bohaterka poznaje tam Maksymiliana, który wpadł jej z wzajemnością w oko. Wiktoria nabiera coraz większej odwagi na to, by zerwać związek ze swoim partnerem. Jak potoczą się dalsze losy kobiet? Jakich odkryć dokonają w związku z ich rozważaniami filozoficzno-religijnymi? Czy wreszcie osiągną szczęście? Co się jeszcze wydarzy? O tym w książce „Mazurka” autorstwa Wioletty Milewskiej.

Wyzwolenie

Bohaterki dzięki swym rozważaniom zaczęły dochodzić do wniosku, iż mężczyźni chcą nimi rządzić, a przede wszystkim pomiatać. Oczywiście nie jest tak w każdym przypadku, bowiem nowe relacje Sylwii, czy Malwiny temu przeczą. Niemniej tam gdzie króluje niewiedza, tam i jest brak równouprawnienia i poniewieranie kobietami. Najtrudniej jest się z tego wyzwolić Wiktorii, która nie ma, aż takiej energii, by tego dokonać, a nastawienie społeczeństwa podyktowane tradycją i patriarchatem religijnym jeszcze bardziej w tym przeszkadza, co zresztą Malwina nawet po rozwodzie tego doświadczyła. Zdecydowanie wszyscy powinni być równi, nikt nie powinien innym służyć zwłaszcza, jeśli nie ma za to należycie płacone, nie wspominając już o powszechnym braku wdzięczności. Zawsze należy z tym walczyć i dążyć do szczęścia, nawet jeśli dotychczasowe życie zostanie wywrócone do góry nogami.

Podsumowanie

Książkę czytało mi się powoli, gdyż ma dosyć długie rozdziały, choć akcja była interesująca zwłaszcza w przypadku relacji pomiędzy bohaterami, a także w związku z ich rozważaniami dotyczącymi religii. Wątki dotyczące zdolności paranormalnych Sylwii mogłyby być bardziej rozbudowane, przez co byłyby jeszcze ciekawsze. Niektóre sceny wywołały też u mnie dreszczyk emocji, co jeszcze bardziej podnosi jakość tej powieści obyczajowej. Pozycję należy czytać po zapoznaniu się z poprzednimi tomami. Piękna okładka daje poczucie nadziei, że wszystko się dobrze ułoży i z pewnością przyciąga wzrok potencjalnego odbiorcy. Polecam książkę wszystkim poszukującym wolności oraz szczęścia, gdyż po przeczytaniu utrudniające przeszkody mogą okazać się błahostką.

Za egzemplarz do recenzji dziękuję autorce Wioletcie Milewskiej.