Preludium recenzja

„Preludium” to pierwszy tom z nowego cyklu Lucyny Olejniczak „Pani na Wrzosowisku.” To moje pierwsze spotkanie z autorką, chociaż znam niemal wszystkie okładki jej książek, bo zaczytywała się w jej powieściach moja mama. Z utęsknieniem czekała na kolejne historie. Wielokrotnie zamierzałam przeczytać którąś z książek przyniesionych z biblioteki, ale po prostu brakowało mi nie tyle czasu, co jakiegoś impulsu, jakiejś większej zachęty.
Pewnie dlatego teraz, gdy mamy już nie ma, ja postanowiłam niejako "dla niej" poznać losy nowych bohaterów powieści jej ulubionej autorki.
Przyznam, że mama miała rację, już pierwsza książka bardzo mnie pochłonęła, że nie mogłam się od niej wręcz oderwać.

Autorka swoją powieść podzieliła na dwie części, w pierwszej fabułę umieściła w 1830 roku Warszawie, natomiast część druga rozgrywa się w Anglii oraz na Litwie.
Główną bohaterką jest Eliza Bielska, szesnastoletnia córka warszawskiego browarnika. Eliza jest nie tylko piękną dziewczyną, ale gra na fortepianie. Marzy jej się kariera pianistki.
Ojciec nie szczędzi grosza na jej lekcje za to ciotka stara się zastąpić jej matkę, więc powoli wprowadza ją w świat dorosłych i szuka obiecującego kandydata do małżeństwa.
Młodszy brat Elizy często czuje się jednak obco w tej rodzinie. Stanisław podejrzewa, że ojciec ma do niego żal, chociaż tego nigdy nie powiedział, lecz on czuje to.

Mimo tego, że na ulicach Warszawy wszędzie pełno pijanych młokosów (często z bronią) i jest zagrożenie wojny z armią Moskali, to bogaci warszawiacy urządzają bale i spędzają czas w teatrach. Eliza również z ciotką i jej córką wybierają się do teatru. Ojciec nie lubi takich rozrywek, więc cieszy się z tego, że siostra przejęła niejako obowiązki jego żony.
Po spotkaniu w teatrze z księżną, życie towarzyskie Elizy zaczyna się zmieniać, gdyż zostały zaproszone na czwartkowy obiad. Przyjęcia w pałacu księżnej należały już do legendy, a przepychem nie ustępowały podobno nawet tym wydawanym przez... cara. Księżna słysząc, że Eliza gra na fortepianie, chciałaby tego posłuchać. Ciotka jest zachwycona tym niespodziewanym zaproszeniem.

Po udanym przyjęciu Eliza ma nadzieję na zrobienie kariery, ale niestety wybuch powstania burzy jej marzenia. Musi uciekać z powodu rewolucji ze stolicy do Londynu.
Jej uporządkowane i dotychczas spokojne życie zmienia się drastycznie. W Londynie zdana jest na łaskę kuzynostwa, ale musi też zarobić na siebie. Uczy dzieci gry na fortepianie.
Poznaje też czym jest nędza i jak żyją biedni ludzie na londyńskich ulicach.
Stanisław też musiał uciekać z Warszawy, lecz on ukrywa się w majątku na Litwie. Wpada w tarapaty, gdy wdaje się w romans z żoną swojego pracodawcy...

Jak potoczą się losy rodzeństwa? Czy jeszcze się kiedyś spotkają?
"Preludium" to książka z ciekawym tłem historycznym i niesamowicie wciągająca fabułą. Autorka porusza wiele ważnych tematów zmuszających do refleksji. W powieści pojawiają się znane nazwiska a nawet jedno z nich mnie nawet zaskoczyło, bo jest mi bliskie z racji pokrewieństwa.

Egzemplarz otrzymany z Wydawnictwa Prószyński i S-ka w ramach akcji recenzenckiej książki " Ostatni nokturn".