Cztery tysiące tygodni recenzja

To w jaki sposób przeżyjemy te cztery tysiące tygodni zależy tylko i wyłącznie od nas, ponieważ to my podejmujemy decyzje i dokonujemy wyborów, które mają wpływ na to jak wygląda nasze życie. Owszem można by powiedzieć, że nie mamy wpływu na niektóre wydarzenia, ale mamy wpływ na to jak na nie reagujemy.

Z twórczością Olivera Burkemana po raz pierwszy zetknęłam się sięgając po jego książkę „Cztery tygodnie dla ciebie. Sprawdź, jak znaleźć czas na to, co się liczy”, która jest bezpośrednią kontynuacją książki, o której mowa dzisiaj. Lektura ta zainteresowała mnie na tyle, by cofnąć się wstecz i poznać wcześniejszą twórczość autora. I o ile lektura „Czterech tygodni dla ciebie [...]” była dla mnie przyjemnością, o tyle muszę przyznać, że jej poprzedniczka nie jest książką łatwą w odbiorze. Jej atutem jest jednak to, że składnia do przemyśleń i refleksji. Każdy czytelnik może zinterpretować jej treść na swój sposób. Jestem niemal pewna, że lektura ta pozostawi w każdym z czytelników ślad, który może zmienić ich nastawienie do życia.

Burkeman pisze o tym, o czym każdy z nas wie, że mamy ograniczony czas i ograniczone możliwości. Jednocześnie zwraca uwagę na to, czego możemy nie zauważać. Na to, iż pomimo stosowania różnych technik zarządzania czasem, bycia bardziej produktywnym nie jesteśmy w stanie ogarnąć wszystkiego i zawsze będzie jeszcze coś do zrobienia. Gonienie za coraz lepszym wykorzystaniem czasu, za zdobywaniem nowych stanowisk, umiejętności, rzeczy, za karierą, powoduje że zaczynamy się zatracać w swoistym wirze szaleństwa, zapominając przy tym o rzeczach najistotniejszych. O czasie. Czasie, którego nie poświęcamy tym, którzy są dla nas najważniejsi. Usłyszałam niedawno zdanie, które każdy powinien usłyszeć: „Może zamiast kolejnego prezentu, podaruj swojemu dziecku czas”.

Wgłębiając się w lekturę i konfrontując słowa autora z własnymi doświadczeniami i posiadaną wiedzą dochodzimy do wniosku, iż mając ograniczony czas i tego świadomość powinniśmy zastanowić się jak go najlepiej, dla nas i naszych najbliższych, wykorzystać. Uświadamiamy sobie, że nie musimy wciąż działać, ciągle czegoś doświadczać czy zdobywać nowych „odznak”, tylko dlatego że świat oferuje nam tak wiele. Prawda jest taka, że nie jesteśmy w stanie dosięgnąć wszystkiego, czego dosięgnąć byśmy chcieli. Możemy natomiast stworzyć sobie swój minimalistyczny świat i zacząć czerpać radość z tego, co możemy w nim osiągać, mając pewne ograniczenia. Odhaczanie kolejnych zabytków na mapie Europy nie musi sprawić, że będziemy najszczęśliwszym ludźmi na świecie, a może stać się wręcz przeciwnie. Wciąż będziemy czuć niedosyt, myśląc że: „jeszcze tyle jest do zrobienia”, „jeszcze tyle nie widziałem, nie zwiedziłem, nie osiągnąłem”. Wykorzystajmy czas który mamy tak, by żyć, a nie wciąż gonić za... No właśnie, za czym? Za pieniędzmi? Za apartamentami? Za karierą, sławą? Nie powtarzajmy sobie, że niektóre sprawy odłożymy na później, że kiedyś zdążymy to zrobić. Nie zdążymy, bo mamy ograniczone czas i możliwości.

„Cztery tysiące tygodni […]” to książka o tym że żyjemy w zafiksowanej na osiągnięcia kulturze. To rozważania nad czasem, jego ograniczeniem, nad umiejętnością jego wykorzystania niekoniecznie produktywnie, a także nad umiejętnością niewpadania w pułapkę wydajności oraz nad umiejętnością wykorzystania czasu w sposób, który pozwoli nam na znalezienie swojego sensu życia.

Oliver Burkeman napisał tę książkę, by omówić takie nastawienie do czasu, które uważa za zdrowsze dla ludzkiej psychiki. Przedstawia w niej wiele praktycznych narzędzi, które pozwolą czytelnikowi wcielić w życie to podejście. Autor czerpie wiedzę z dorobku filozofów, psychologów, socjologów, dziennikarzy i przewodników duchowych.

Jak wspominałam wcześniej, nie jest to lektura łatwa. Mimo to jest interesująca i pełna ważnych treści. Czytając ją trzeba jednak być skupionym, zastanawiać się, co autor miał na myśli, odnosić to do własnej wiedzy i doświadczeń oraz wyciągać własne wnioski.

Porównując „Cztery tysiące tygodni [...]” do gatunku muzycznego książce tej, najbliżej jest do muzyki klasycznej. Jej lektura wymaga pewnej dozy skupienia i zaangażowania, aby móc w pełni ją zrozumieć. To książka, po przeczytaniu której warto podjąć debatę czy dyskusje na temat tego jak istotny w naszym życiu jest czas, jak poprzez manipulację zostajemy z niego okradani i jak łatwo jest zatracić się w pogoni za rzeczami mniej istotnymi, a także o tym, czy nie uciekamy od rzeczywistości w świat złudnej produktywności.

Na koniec książki autor przedstawia „dziesięć narzędzi do godzenia się ze skończonością”. Zaakceptowanie faktu, iż nasz czas tu na Ziemi jest ograniczony oraz umiejętność wykorzystania go w sposób optymalny pozwoli nam na to, by osiągnąć więcej tego, co jest dla nas ważne i poczuć się bardziej spełnionym. Techniki, które przedstawia Burkeman mają pomóc zaakceptować w codziennym życiu ograniczenia jakie ono przed nami stawia.

Książka niełatwa, momentami filozoficzna, ale zdecydowanie warta poświęcenia czasu.

Anna Katarzyna Balcerek
Recenzja napisana dla serwisu lubimyczytac.pl