Rozkosz nieujarzmiona

Miałam przeczytać, bo obiecałam.
A na dodatek była w bibliotece.
Diabli, jakby na mnie czekała i śmiała się pod nosem.
Czasami układa się tak, że nie chce inaczej.
A potem.
Zaczęłam czytać.
I przestałam.
A potem wróciłam.
Miałam moment zachwiania kiedy zostałam przytłoczona wszechobecną wiadomością o braku możliwości osiągnięcia orgazmu bohaterki (normalnie było mi jej szkoda) i frustracją bohatera, że nie może jej w tej materii pomóc. Nie powiem, mógł facet, to znaczy demon mieć z tym problem. Demon seksu jakby ktoś miał jakiekolwiek wątpliwości. A skoro już jestem tym temacie to seks jest tam wszechobecny. Nawet jak akurat tego nie robią, to o tym mówią, jak nie mówią, to o tym myślą. Generalnie spojrzenie na drugą osobę to patrzenie na obiekt zainteresowania seksualnego. Sporo jest tego, może ciężko byłoby znaleźć dłuższy fragment, w którym tego nie ma. Ale czego spodziewać się po chodzących demonach seksu i napalonych wampirach, czy innych mniej lub bardziej odbiegających od „normy” stworzeniach.
Tylko, że…
Co mi w tym przeszkadzało?
Pewnie uprzedmiotowienie. Niestety, obawiam się, że nie da się uniknąć porównań z Ward, a przecież Bractwu nie można zarzucić omijania tego tematu. Tyle, że podczas lektury Bractwa nie miałam takiego wrażenia. Nawet gdy chodziło szybki numerek w kiblu czy za ścianą knajpy, było w tym człowieczeństwo i jakieś ludzkie reakcje (no dobrze, może nie pamiętam, dawno nie czytałam, ale nie uderzyło mnie to ...

Książka reklamowana jako Ostry dyżur w świecie demonów. Myślę sobie, czemu nie? Seriale okołoszpitalne wielbię, House, Chirurdzy i inne są mi bliskie sercu, a więc z rozkoszą zasiadam do Rozkoszy ;)
No i demooony ;) przecież lubimy jak jest paranormalnie.
Pełna nadziei roztwieram ebooka, a tam glosariusz na wstępie, masa nowych słówek i określeń. Początkowo brzmi to przerażająco, ale pamiętam jeszcze jak zaczynałam swą przygodę z Bractwem i jaką rezerwę początkowo wzbudził we mnie tamtejszy słowniczek. Potem byłam za niego wdzięczna. Niejednokrotnie.
Imiona niestety nie przypominają żadnych znanych nam nazw, są zupełnie obce i ciężko było mi się z nimi oswoić. A upodobnienie ich chociaż odrobinę do czegokolwiek nam oswojonego, sporo by dało. Trochę utrudniało mi to wciągnięcie się w fabułę i odrobinę irytowało. Ale wiecie, ja się lubię czepiać pierdół. Zwłaszcza jak w książce coś mi zaczyna nie grać to szukam, kopię i dowalam się do rzeczy które w innej, podobającej się powieści, w ogóle bym olała.

Hmm, czy mnie się wydaje czy autorka jednak inspirowała się Bractwem? Bohater ćpunek – wysysający narkomanów, używanie tylko pierwszej litery imienia a nie całej, rodzeństwo – bracia, duża dawka erotyki i jakieś takie „cóś” w tle co przywodzi mi na myśl właśnie serię od Ward.
A Rozkosz nieujarzmiona powstała po Bractwie więc... Inspiracja jak byk i to taka z tych zbyt mocnych.

Nie będę się rozdrabniać, powiem tak: szału nie ma. Za dużo postaci o d...

„Rozkosz nieujarzmiona” to mocno erotyczne urban fantasy o demonicznym, nieokiełznanym pożądaniu, niebezpiecznych i krwistych akcjach, postaciach będących pokazowymi osobnikami swojego gatunku oraz o groźniej, jednocześnie nie do pokonania więzi. Książka trochę nierówna, ale bardzo oryginalna, kreatywność autorki sięgała zenitu :)

Pierwsza od bardzo dawna książka, której nie dałam rady doczytać d0 końca. Znudziła mnie ta historia. Lubię paranormal romance, ale tę doczytałam tylko do połowy.