Wyszukiwarka

Wyniki wyszukiwania dla frazy "ludzi dzieci i", znaleziono 170

Szczęśliwi ludzie są zawsze dziećmi.
Ludzie mówią dzieciom, że potwory nie istnieją. Mówią tak, bo w to wierzą albo chcą, żeby dzieci czuły się bezpiecznie. Ale potwory istnieją, (...) i są tym bardziej przerażające, że wyglądają jak ludzie.
Jedyne, czego był pewien, to tego, że teraz doskonale wie, jak czują się ludzie, którym uprowadzono dziecko. Którzy boją się, że to dziecko bezpowrotnie stracili.
Cicho, cicho dzieci. To nie demony, nie diabły... Gorzej. To ludzie.
Cicho, cicho dzieci. To nie demony, nie diabły... Gorzej. To ludzie.
Twarz Terry'ego wyrażała bolesne zdumienie. Widzi ludzi, których zna, pomyślał Ralph. Ludzi, których dzieci uczył, ludzi, których dzieci trenował, ludzi, których podejmował w swoim domu na grillu z okazji końca rozgrywek. I wszyscy oni życzą mu śmierci".
Ludzie dorośli czasem zapominają, że czekają na coś pięknego. Ale dzieci nigdy.
Ludzie potrzebują opowieści, dziecko. One dają nam nadzieję i ta nadzieja jest rzeczywista.
Źli ludzie prędzej czy później robią złe rzeczy, nawet dziecko to wie.
Dzieci dużo zmieniają (...) Dziecko tworzy więź między dwojgiem ludzi. Wiąże cię z drugą osobą na całe życie.
Matkom trzeba by wmówić tę prawdziwą maksymę, że wszystko, co one starań dają swoim dzieciom, dzieci nie im samym, ale swoim kiedyś dzieciom oddawać powinny. Jest to dług zaciągniony od rodziców, a dzieciom wypłacony. Stąd uważałem, że kochani niegdyś przez rodziców ludzie najwięcej dzieci swoje kochają...
‘- Niech pani nie puszcza tam swojego dziecka – powiedziała. – Tam źli ludzie pracują. Nie warto. Niech Pani znajdzie normalną szkołę dziecku…’
Ludzie przyzwyczajają się do swoich prześladowców, zwłaszcza małe dzieci, które niewiele rozumieją.
Ludzie nie cierpią matek z dziećmi, to stara złota polska zasada, którą lepiej znać i na poważnie brać sobie do serca. Matki z dziećmi powinny schodzić ludziom z drogi, ludzie są zmęczeni, ludzie chcą mieć spokój, a nie pierdolone przedszkole za płotem.
Nienawidziłam
być dzieckiem,
nie móc wybierać
ludzi, których kocham.
(Brązowy krąg) s. 32
"Niezależnie od tego, jak złe rzeczy dzieją się na świecie, ludzie i tak chcą mieć więcej dzieci."
Jeśli zaś chcecie, aby wasze dziecko dawało i troszczyło się o ludzi, stwarzajcie mu okazje do pomagania innym.
Nie można za wszystko obwiniać rodziców czy dzieci. Większość ludzi robi, co w ich mocy. Nistety to czasami za mało.
[Ludzie] są jak dzieci i myślę, że ucieszyliby się nawet z pocisku wystrzelonego z katapulty, gdyby im powiedzieć, że to prezent i że jest za darmo.
(...) ludzie zapomnieli, że najstarsze opowieści mówią - tak czy inaczej o krwi. Usunęli tę krew, żeby opowieści bardziej nadawały się dla dzieci, a przynajmniej dla ludzi, którzy je dzieciom czytają - bardziej niż dla samych dzieci (które na ogół całkiem lubią krew, pod warunkiem, że przelewana jest przez tych, którzy zasłużyli). A później się dziwili, dokąd prowadzą te opowieści.
(...)pisarze to nie są złote dzieci, tylko normalni, zwykli ludzie, których spośród innych wyróżnia tylko to, że mają światu coś do opowiedzenia.
Ludzie zawsze opowiadają, jak cudownie jest mieć dziecko, ale nikt nigdy nawet się nie zająknie, jakie to zarazem przerażające
Rodzina to niekoniecznie żona i rozsiane z nią dzieci. Rodzina to ludzie...no, nie zawsze, ale przeważnie ludzie, z którymi chcesz się dzielić każdą chwilą, dobrą lub nie.
Od dziecka słyszałam, że ludzie będą mnie postrzegać poprzez to, jak się zachowuję, a w moim interesie było, żeby zapamiętali mnie z jak najlepszej strony.
Ludzie, którzy usiłują pojąć świat bez pomocy dziecka, są jak ci, którzy próbują upiec chleb bez dodatku zakwasu.
Bo ludzie naprawdę muszą czytać książki, żeby tabloidom chciało się fotografować nowo narodzone dziecko pisarza.
Były to lata, kiedy dojrzewało się szybko, a dzieci, które ledwo odrosły od ziemi, miały już spojrzenie starych ludzi.
- Takie rzeczy się dzieją. Wystarczy
dwoje nagich ludzi i trochę alkoholu.
Nadawiczyński niespodziewanie się
roześmiał.
- Dokładnie tak. Właśnie tak było. Ani
ona nie kocha mnie, ani ja jej. Ale mamy
dziecko.
- Współczuję - powiedział Kruk,
- Dziękuję
- Współczuję dziecku.
Bądź uważnym obserwatorem - dzieci przede wszystkim naśladują. Nie uda Ci się przekonać dziecka do porzucenia zachowania, które widzi codziennie u mamy, taty bądź u obojga rodziców wobec siebie czy innych ludzi.
To my kształtujemy charakter naszych dzieci, poprzez nasze zachowanie w stosunku do nich, do innych ludzi i do siebie samych.
© 2007 - 2024 nakanapie.pl