Tajemniczy opiekun

Powstrzymuję się od wystawienia oceny tej książce, żeby jej niepotrzebnie (złośliwie, bezczelnie - niepotrzebne skreślić) nie zaniżać średniej i nie narażać się rzeszy zachwyconych nią czytelników. Opowieść wydaje się urocza i pełna ciepłych uczuć, nic tylko czytać i chłonąć pozytywną energię. Tylko w moim przypadku po prostu coś nie zadziałało. Tyle bardzo pochlebnych opinii, klimat który wydawało mi się, że lubię, a jednak ta historia zupełnie mnie nie zachwyciła, zmęczyłam do końca i odstawiłam z ulgą na półkę. Mea culpa!
Może bardziej by mi przypadła do gustu gdybym przeczytała ją będąc dzieckiem? Niestety tego już się nie dowiem :)

Dostałam ją kiedyś w prezencie i tak stała sobie wygodnie na półce i czekała aż w końcu po nią sięgnę. Zrobiłam to tylko przez wzgląd na wyzwanie "Kiedyś przeczytam". Rozumiem, że to klasyka, ale i tak przeżyłam szok, gdy zobaczyłam jej ocenę w serwisie "Lubimy czytać", 6,71/10 no chyba nie! Nie zrozumcie mnie źle, ale ta książka jest naprawdę kiepska. Główną i w pewnym sensie jedyną bohaterką tej książki jest Agata "Aga" Abott. Aga jest sierotą, jej imię i nazwisko wymyśliła kierowniczka ośrodka, w którym została wychowana. Mimo swojego niełatwego życia dziewczyna jest bardzo ciepła, pracowita i inteligentna. Pewnego dnia okazuje się, że jeden z członków komitetu dobroczynnego postanowił sfinansować jej dalszą naukę. Uczynił to pod jednym warunkiem : Agata będzie pisała do niego listy. Drogi Ojczulku-Pajączku-Długonóżku! To historia dzięki której człowiekowi robi się ciepło na sercu. No bo kto się nie wzrusza gdy słyszy o czymś takim? Biedna dziewczyna, dostaje nagle szansę ukończenia studiów i zostania pisarką, coś wspaniałego! A opiekun, który jej to ufundował nie żąda prawie niczego w zamian, tylko listów, na które nie odpisuje. Ogromnym plusem książki jest jej zakończenie i spotkanie z Tajemniczym Opiekunem, którego tożsamość możemy wreszcie poznać. Zapewniam Was, że nikt nie jest wstanie tego odgadnąć. Książkę czyta się bardzo szybko i to również zaliczam na jej plus. P. S. Mam nadzieję, że pan nie bierze nigdy do ust alkoholu, prawda, Ojczulku? Alkohol wyrabia straszne...

Fabuła ciekawa. Losy nieszcześliwej nastolatki, w dodatku sieroty, której nikt nie chce przyjąć pod swój dach. Ale nie o to tu chodzi. Dziewczyna poznając tajniki wiedzy, spotyka tytułowgo opiekuna i ukrycie się w nim zakochuje. Ciekawe i wciągające. . . polecam

Bardzo lubię tę książkę:) Jako dziecko oglądałam serial animowany, który powstał na jej motywach, później o nim zapomniałam... Jako nastolatka wygrzebałam w bibliotece tę książkę i powróciły wspomnienia... Polecam:)

Mam kilka książek z serii "Klasyka" (wydania jeszcze z lat 90-tych) i właśnie postanowiłam wrócić do tej powieści. Przyznam, że za wiele z niej nie pamiętam, bo czytałam ją tylko raz.

To jest ulubiona książka mojej Babci, ale ja nie moglam jej dokończyć. Babcia czytuje ja co parę lat. Jak Jej smutno.

Dostałam to w podstawówce razem ze świadectwem, w nagrodę. Do tej pory jeszcze nie przeczytałam.

ksiązkę czytałam jak moze mialam 10 lat? 12? jakoś tak. :) wiem ze bardzo mi się podobała.

Cudowna książka czytana w dzieciństwie. Mam ją na półce, czas zajrzeć :)

przyjemna i idealna dla nastolatek :)