Wołanie kukułki

Jakież to było… rozczarowanie. Kiedy sięgnęłam po książkę autorki, która stworzyła ikoniczną wręcz serię o Harrym Potterze, oczekiwałam, że znów coś zaskoczy, będzie nieszablonowe i nieoczekiwane. No niestety, „Wołanie kukułki” to może niezły, ale bardzo sztampowy i przegadany kryminał, ze schematycznymi postaciami, powielającymi stereotypowe wyobrażenia. Jak detektyw, to musi być po przejściach, jak modelka, to na bank głupia, jak gwiazda pop to koniecznie musi kląć, ćpać i robić bajzel w mieszkaniu. To wszystko okraszone jest szczegółowymi relacjami nawet najmniej istotnych szczegółów Gdyby wyciąć z tej książki połowę nikomu niepotrzebnych opisów, fabuła bardzo by zyskała.

„Wołanie kukułki” to pierwszy tom cyklu kryminalnego o detektywie Cormoranie Strike autorstwa Roberta Galbraitha. Pod tym pseudonimem kryje się J.K. Rowling, jedna z najpopularniejszych współczesnych pisarek, twórczyni nastoletniego czarodzieja Harry'ego Pottera. W "Wołaniu kukułki" daje nam się poznać od całkiem innej strony - jest to lektura, do której z początku trzeba przywyknąć. Akcja toczy się tu w dosyć powolnym tempie, głównie skupia się na postaciach, obserwacji i przyglądaniu się dowodom. Nie mogę zaprzeczyć, że dla mnie właśnie takie skrupulatne śledztwa są najciekawsze – nie bawią mnie dzikie pościgi, preferuję zagadki, gdzie liczy się zmysł obserwacji i dobra dedukcja. Tutaj prócz tego dostajemy niesamowity londyński klimat i naprawdę udane kreacje bohaterów! Każdy jest dogłębnie i szczegółowo przemyślany, a co ciekawe, każda z postaci ma swój własny sposób wypowiedzi - ogromnie mi się to podobało. Zagadka kryminalna jest dosyć zagmatwana i tak intrygująca, że od lektury od pewnego momentu naprawdę nie da się oderwać. Ja jestem zaskoczona jak ogromnie książka mi się podobała! Bez wahania sięgam po tom drugi!

Czy jest ktoś, kto jeszcze nie wie, że pod pseudonimem Robert Galbraith skrywa się jedna z najsłynniejszych na świecie pisarek, czyli twórczyni Harry’ego Pottera, J.K. Rowling?

W związku ze zbliżającą się premierą szóstej już części cyklu z Cormoranem Strikiem wydawnictwo umożliwiło mi zapoznanie się z serią od samego jej początku, czyli od tomu pierwszego zatytułowanego "Wołanie kukułki".

Słynna modelka Lulu Landry skacze z balkonu swego londyńskiego apartamentu. Tak przynajmniej twierdzi policja i zamyka śledztwo. Z tą wersją wydarzeń nie zgadza się jej starszy brat, który o pomoc w dojściu do prawdy prosi prywatnego detektywa Cormorana Strike'a.

Strike to nietuzinkowa postać. Weteran wojenny, który podczas służby w Afganistanie ucierpiał i fizycznie i psychicznie. Ma ogromne kłopoty finansowe i właśnie zakończył swój związek. Sprawa Luli jest dla niego szansą na odbicie się od dna. Jak odnajdzie się w skomplikowanym świecie wyższych sfer?
We wszystkich działaniach wspiera go asystentka Robin Ellacott. Razem tworzą naprawdę zgrany duet i oboje od razu skradli moje serce.

Rzecz ma miejsce w jedynym z moich najulubieńszych miast świata, w Londynie. Czemu ów miasto zasłużyło na tyle sympatii? Bowiem mieszka i żyje w nim najbliższa memu sercu osoba, moja siostra. Nie bez znaczenia jest też fakt, że wiele opisywanych miejsc jest mi dobrze znanych.

Niewątpliwie jest to kryminał z klasą, przesiąknięty duszną londyńską atmosferą...

Trochę miałam kłopotów z oceną tej książki , z jednej strony znana (chociaż ukrywająca się pod pseudonimem,autorka), zakończenie takie jak lubię , czyli wszystko wyjaśnione do końca , kto , dlaczego i w jaki sposób . Brak klasycznych dla niektórych kryminałów drastycznych opisów , nie ma opisu rozbryzganego na chodniku mózgu modelki , która podobno wyskoczyła z okna popełniając samobójstwo . Bardzo dobrze , według mojej oceny nakreślone portrety psychologiczne bohaterów . Wyrazisty obraz prywatnego detektywa Cormorana Strike'a , nieźle poharatanego psychiczne i fizycznie byłego żołnierza . Który okazuje się być z jednej strony '' twardzielem '' z drugiej zaś , nie bardzo radzącym sobie facetem , co owocuje tym iż jego agencja stała się mocno niewypłacalna . Kilku klientów którzy nie zapłacili mu honorarium załatwiło sprawę . Równie nieźle nakreślona postać Robin , jego nowej sekretarki na którą go nie stać , a którą przysłało do niego Biuro Rozwiązań Tymczasowych . Wszystko niby oki , niespieszna akcja , bez tandetnych pościgów , trochę mi się kojarzy ze starym sposobem pisania kryminałów . Strike , to taki trochę Colombo , wiecznie główkujący i czepiający się w tym przypadku byle '' niebieskiej karteczki '' , która pojawiła się w jakichś zeznaniach , nawet nikogo szczególnego . Więc powiem raz jeszcze , niby wszystko oki , dokładnie to co lubię i '' podane '' tak jak lubię . Skąd więc ten dziwny niedosyt ? Dałam ocenę '' bardzo dobra '' , trochę na wyrost , dlatego iż '...

Kwestią na którą zwraca się uwagę w trakcie i po przeczytaniu powieści to jej tempo. Brak tu wielu zwrotów akcji, gonitw, czy pościgów. Zamiast tego autorka postawiła na precyzję, dokładność i wnikliwą analizę przedstawionej zagadki. Fabuła toczy się od przesłuchania do przesłuchania. Serio, nie miałem jeszcze do czynienia z kryminałem, który zostałby napisany w ten sposób. I wiecie co? To nie nudzi! Można na równi z Cormoranem analizować poszlaki, które mają sens i prowadzą do zakończenia. Brak tu bezsensownych i nielogicznych dowodów w sprawie jak to często bywa.

Głowni bohaterowie, wspomniany już Strike, i jego sekretarka Robin, to postaci z krwi i kości. Ich relacja, tło i cechy są wiarygodne, dynamiczne, ale przede wszystkim… ludzkie. Chce się mieć ich więcej i tego właśnie w tej książce brakuje. Czuć w trakcie czytania, że Rowling planowała stworzyć z tego cykl. Odbija się to niestety na jakości.

Legenda głosi, że powieść miała słaba sprzedaż do momentu ujawnienia kto jest jej prawdziwym autorem. Jestem skłonny w to uwierzyć. Książka fabularnie nie porywa. Nie jest przełomowa, ani górnolotna. Brak tu postaci, które ratują świat co się teraz najlepiej sprzedaje. To warsztat pisarski Rowling wybija te książkę ponad przeciętność. Właśnie dla niej i bohaterów, dla tej przyziemności sięgnę z czasem po kolejne książki cyklu.

Detektyw Cormoran Strike prowadzi śledztwo w sprawie domniemanego samobójstwa supermodelki Luli Landry. Brat zmarłej uważa inaczej niż Policja. Sądzi, że doszło do zabójstwa jego siostry. Prosi o wyjaśnienie sprawy właśnie Strika, któremu pomaga Robin – asystentka tymczasowa.

"Wołanie kukułki" to kryminalna podróż do głębi ludzkiego umysłu. Strona po stronie, zdanie po zdaniu, dialog po dialog słuchałem, analizowałem i próbowałem wyciągać wnioski. Wcieliłem się w rolę "archeologa wśród ruin bolesnych ludzkich wspomnień".

"Umarli mogą mówić jedynie ustami tych, którzy nadal żyją, i za pośrednictwem pozostawionych po sobie śladów ".

Kroczyłem przez tę historię w myśl tych słów. Wraz z Cormoranem i Robin szukałem śladów mogących poprzeć teorię brata zmarłej. To było żmudne, niespieszne śledztwo. Nie było tutaj jakiś zaskakujących zwrotów akcji. Strumieniami nie lała się krew. Przez pryzmat czytanych literek nie przewijały się brutalne obrazy. Mimo to zaciekawiło mnie i zaangażowało. Przemierzaliśmy pokryte gęstą mgłą mroku uliczki Londynu i dumaliśmy nad faktem, "jak kapryśny bywa los przypominający przypadkowe rzucenie kostką".

To był całkiem dobry kryminał. Interesujący wstęp do serii kryminalnej. Mnie przekonał i zmobilizował, by w przyszłości sięgnąć po kolejne tomy.

Polecam! Czytaj!

Sprzątania ciąg dalszy - także audiobook na uszy z jakimś sympatycznym czytadłem - w tym przypadku słuchadłem. Najwiekszym atutem tego audiobooka jest Maciej Stuhr, który w roli lektora spisuje się znakomicie. Nie oznacza to jednak, że książka jest zła.

Jest absolutnie OK - barwne postacie, dochodzenie na poziomie, akcja też całkiem, całkiem - nie powiedziałabym że toczy się jak żółw, bo jednak dochodzenie dotyczy mocno przeszłości, w związku z tym to raczej umysł detektywa jest zaangażowany. I tutaj pokazane jest to świetnie.

 Uważam, że autorka spisała się wyśmienicie w nowej roli, choć... pewnie przesłucham kolejne części, ale do ulubionych kryminalnych autorów należeć raczej nie będzie. Niemniej jednak - sympatyczne, logiczne, OK. 

A dla Macieja Stuhra, warto przesłuchać nawet podręcznik mechaniki kwantowej. Ale kryminały z cyklu "cormoran Strike" to jednak znacznie lepszy pomysł... :) 

Czasami trafiam na książki, których fabuła jest mocno zbliżona do fabuły dopiero co przeczytanej książki. Dla niektórych mogłoby to być irytujące, ja jednak doceniam takie zbiegi okoliczności. Mam wtedy szansę sprawdzić inny punkt widzenia i sposób poprowadzenia historii, której początek brzmiał znajomo, ale jej finał może już być zupełnie inny.

Ostatnio trafiły mi się dwie takie bliźniacze fabuły i zapewniam, że nie miałam na to wpływu. Po “Wołanie kukułki” sięgnęłam z polecenia i totalnie nie zawracałam sobie głowy sprawdzeniem, cóż to takiego. Po prostu zaczęłam słuchać (audiobooki polecają się do puzzli) i nawet nie wiem kiedy wylądowałam za połową.

Londynem wstrząsa śmierć supermodelki, Luli Landry, której ciało znaleziono pod balkonem jej apartamentu. Szybko zostaje postawiona teza o samobójstwie. Są jednak tacy, którzy nie do końca wierzą w tę wersję wydarzeń. Na scenę wkracza więc Cormoran Strike – weteran wojenny prowadzący agencję detektywistyczną, nietuzinkowa postać. W prowadzeniu śledztwa pomaga mu nowa tymczasowa asystentka, Robin. Obie postacie są ciekawe, barwne i intrygujące, a swoimi charakterami idealnie uzupełniają fabułę.

Jestem świadoma, że na rynku wydawniczym jest sporo lepszych i gorszych kryminałów. Sama już niejeden i nie dwa przeczytałam, ale ten ma w sobie coś takiego, co czyni go wyjątkowym. Ciężko mi to nazwać, ale na pewno da się wyczuć wyjątkowy klimat tej opowieści. Może to J.K. Rowling nawet pisząc pod pseudon...