Zamek z piasku

Aby odpocząć od kryminałów i thrillerów od czasu do czasu sięgam po literaturę obyczajową. Tym razem po raz pierwszy sięgnęłam po powieść Pani Magdaleny, skuszona przez wiele pozytywnych opinii. I nie zawiodłam się. Tematyka znana od dawna tj: miłość, chęć posiadania dziecka za wszelką cenę, przyjaźń, zdrada, pożądanie czy samotność. Książka napisana bardzo przystępnym językiem. Czyta się lekko, miło i przyjemnie mimo, że główna bohaterka nie zawsze ma miłe i przyjemne życie. Natomiast bardzo ucieszyło mnie zakończenie tej historii. Lubię pozytywne rozwiązania.

Poczułam ulgę kiedy przeczytałam zakończenie, bo strasznie się bałam o to, co się stanie z Weroniką i Markiem. Chociaż ich problem jest dla mnie czymś zupełnie obcym i tak odczuwałam ich ból całym swoim sercem. Po kilku słabszych książkach pani Witkiewicz wreszcie przeczytałam coś wzruszającego – historię ludzi zakochanych w sobie do szaleństwa, którzy dążąc do szczęścia zupełnie się pogubią i będą musieli przedefiniować swoje życie i związek.

‘Zamek z piasku’ to piękna opowieść o tym, że nie zawsze dostajemy w życiu to, na czym najbardziej nam zależy, o tym, że dążąc do szczęścia nie zauważamy, że już je osiągnęliśmy i o tym, że bardzo łatwo stracić coś, co wydawało się pewne i stabilne.

Zamek z piasku. Miłość. Co mają wspólnego? To, jak wiele, Magdalena Witkiewicz pokazuje w swojej książce.

Główna bohaterka, Weronika, swojego męża poznaje jeszcze w szkole średniej. Z takimi nastoletnimi miłościami bywa tak, że albo są na wieki, albo rozpadają się przy pierwszych dorosłych dylematach. Chęć posiadania dziecka jest jednym z nich, a problem z zajściem w ciążę drugim.

Idealny przepis na przewartościowanie swojego życia i związku. Z czasem pojawia się coraz więcej pretensji i frustracji. Niestety kłótnia ze swoim największym przyjacielem, będącym jednocześnie miłością życia, prowadzi do pochopnych decyzji, a tutaj już krótka droga do rozstania.

Ta historia nie jest jednak taka, jak się wydaje z powyższego opisu. Nie jest to typowa opowieść o porzuceniu dotychczasowego życia na rzecz romansu i własnych przyjemności. Daje bardzo dużo do myślenia. Pokazuje, że warto walczyć do samego końca. Czasem potrzeba oddechu i spojrzenia z innej perspektywy. A miłość… przetrwa wszystko. Zawsze.

Magdalena Witkiewicz to jedyna polska autorka, której książki biorę w ciemno. Jeszcze nie zdarzyło mi się zawieść na jej książce. Uwielbiam każdą z osobna. Jej powieści są zawsze pełne emocji i uczuć. I tym razem tak było. Matko jak ja bym chciała, żeby ktoś do mnie pisał takie emaile jak Kuba. Książkę przeczytałam błyskawicznie. A gdy skończyłam ogarnęła mnie melancholia pełna moich osobistych przemyśleń...

Weronika i Marek poznali się w liceum, to właśnie wtedy zaczęli się spotykać i tak już zostało. Kiedy po zdaniu matury i rozpoczęciu studiów wzięli ślub nikogo ten fakt nie zdziwił. Młodemu małżeństwu wydawało się, że będą ze sobą do śmierci i nic nie stanie im na przeszkodzie do wspólnego szczęścia. Młodzi ludzie mieli plany, marzenia i stabilną pracę. W pewnym momencie zgodnie stwierdzili, że nadszedł czas na powiększenie rodziny. Dziecko miało być dopełnieniem ich związku. Wszystko wydawało się proste do momentu w którym kolejne testy w dalszym ciągu pokazywały niezmiennie tylko jedną kreskę. Weronika zaczęła obsesyjnie pragnąć dziecka. Zachowanie młodej kobiety, która wokół siebie widziała tylko szczęśliwe mamy doprowadzało do kłótni w małżeństwie, frustracji, a także kolejnych lęków i obaw, że już nigdy nie zostanie mamą. Mijały miesiące a ból, rozczarowanie i samotność pogłębiały się jeszcze bardziej. Między Weroniką a Markiem zaczęło coś się wyraźnie psuć. Oboje pragnęli dziecka, ale mężczyzna nie za wszelką cenę. Następowały kolejne sprzeczki, konflikty i większe kłótnie. Po jednej z nich samotna kobieta z butelką wina trafiła na plażę. To właśnie wtedy w jej życiu pojawił się ktoś trzeci. Przypadkowa znajomość zaowocowała wymianą maili i przyjaźnią.
Czy nowo poznany mężczyzna zostanie tylko przyjacielem? Może to właśnie on jest w stanie spełnić największe marzenie Weroniki? A może to właśnie przyjaźń z innym mężczyzną otworzy kobiecie oczy na swój związek? C...

Sięgnęłam po tę książkę bo po prostu została mi polecona i nie żałuję. Sam jej tytuł i opis mnie zaciekawił.
,,Zamek z piasku" Magdalena Witkiewicz
Akcja książki toczy się głównie w Gdańsku. Jest to powieść o młodym małżeństwie Weronice i Marku. Weronika pracuje jako asystentka natomiast Marek to wzięty prawnik. Bohaterowie znają się bardzo dobrze, ciągle tak samo mocno w sobie zakochani jak wtedy, gdy mieli po siedemnaście lat, świata po za sobą nie widzą nic więcej oprócz wzajemnej miłości im do szczęścia nie trzeba do czasu... kiedy Weronika zaczyna myśleć o dziecku i tu zaczyna się problem ... Powoli zaczyna patrzeć na własnego męża jak na ,,maszynkę" do płodzenia dzieci., nie widzi w nim już tych wszystkich zalet nie spędzają ze sobą czasu, przestają rozmawiać... bo Weronika pragnie tylko jednego ,,mieć dziecko!" Jaki problem ma Marek? Jak te trudności wpłyną na dalsze życie tego młodego małżeństwa? Jaką rolę w życiu Weroniki odegra motocyklista Kuba?
Gorąco polecam tę książkę wszystkim jest naprawdę świetna. Daje do myślenia, mnie pozwoliła spojrzeć na pewne sprawy zupełnie inaczej z innej strony.
Jest to książka o miłości, trudach życia małżeńskiego, problemie jakim jest bezpłodność, umiejętności rozmowy i przebaczania.
,,Ta rzeka, do której wejdziesz raz nigdy już nie będzie tą samą rzeką"
Rada! Czytajcie z zapasem chusteczek!

Magdalena Witkiewicz w powieści „Zamek z piasku” poddaje próbie małżeństwo głównych bohaterów. Porusza wiele tematów przede wszystkim temat bezpłodności i próbę ucieczki od niego. Pokazuje jak łatwo bez zaangażowania zapomnieć o tym co jest w związku najważniejsze. Jak łatwo zapomnieć o wspólnym celu, o miłości, małżeństwie kiedy zbyt bardzo skupiamy się na swoim osobistym celu. W książce świetnie pokazany schemat zdrady. Książkę czyta się lekko, przeczytałam ją w dwa wieczory.