Znowu śladami pisarzy

Wędrówki do miejsc związanych z życiem i twórczością wybitnych ludzi pióra są od dawna jedną z głównych pasji Moniki Warneńskiej. Autorka pochodzi z Zagłębia Dąbrowskiego i czuje się związana ze swoją małą ojczyzną oraz sąsiednim Górnym Śląskiem, mimo że w Warszawie znalazła się w marcu 1945 r., jeszcze podczas wojny. Tu studiowała, tu pracowała dziennikarsko i debiutowała literacko – tutaj znalazła swoje miejsce na ziemi. Na jej dorobek składa się ok. 40 pozycji prozatorskich. Są wśród nich książki nagradzane i tłumaczone na języki obce. W pisarstwie tej autorki można wyróżnić trzy główne nurty. Jednym z nich są powieści: Wąż ma groźne oczy (1977; Pałac Dioklecjana (1990; Drzewo sprawiedliwości (1992; Pożegnanie z boginią (1999; Wąwóz ośmiornicy (2003).

Innym nurtem pisarstwa Moniki Warneńskiej są utwory związane z licznymi podróżami. Autorka zafascynowana jest krajami Azji – zwłaszcza Indochinami. Przez 10 lat, podczas drugiej wojny indochińskiej (1964–1975; pracowała w Wietnamie jako korespondent wojenny prasy polskiej i zagranicznej. Podczas swych podróży poznała również pozostałe kraje Indochin – Laos i Kambodżę. Wrażenia z tych wypraw znalazły odzwierciedlenie w jej książkach. Najnowsza pozycja autorki – Oczy smoka – to obszerna sensacyjna powieść (2006; której akcja toczy się w Paryżu, w Warszawie, a głównie w Kambodży podczas ludobójczego panowania Khmerów.