jesteśmy klejnotami w koronie północy,

ciemnymi obsydianowymi łzami ze światła księżyca i krwi

falującymi na powierzchni smutków, zakłócającymi sen nocy

jesteśmy rozdartą skórą młodego słońca,

czarnymi ognikami płonącymi na zapomnianych wzgórzach, dziećmi opalizującej mgły i księżycowego pyłu

dotykamy śmiertelnych szaleństwem; panujemy nad opuszczonymi kręgami i zacienionymi labiryntami

jesteśmy ostatnim pocałunkiem bogini,

oślepiającym naturę swoim blaskiem, pokrywającym jej serce okładem z mchu i mokrych liści