Era

Autor jest młodym człowiekiem, specjalistą w branży IT, który dopiero stawia swoje pierwsze kroki jako pisarz. Jest to fakt, od którego postanowiłam zacząć, gdyż jego dojrzały styl zasługuje na podkreślenie. Potrafi zbudować i utrzymać napięcie, zaintrygować czytelnika, prostotą wciągnąć w świat, który dla większości jest obcy, ale sam dobrze zna. Mowa o sztucznej inteligencji, która jest tematem przewodnim tej powieści. Zagadnienie bardzo aktualne, jak również kontrowersyjne. Jak daleko może się posunąć? Czy może stać się sprawcą dramatycznych wydarzeń?

Autor zmienia narrację, która w zależności, czyją perspektywę przedstawia, jest pierwszo- lub trzecioosobowa. To również uważam za atut i oznakę dojrzałości literackiej. W powieści znalazło się sporo opisów dotyczących głównie psychologicznego aspektu. Osobiście uważam, że filozofowania było zbyt dużo, gdyż nieznacznie obniżało to napięcie.

W finale autor całkowicie odwrócił optykę. Drugi thriller i drugie zaskoczenie. Brawo.

Po świetnie przyjętym "Letargu" Kamil Piechura powraca z nową powieścią zatytułowaną "Era".

Nie od dziś wiadomo, że wielu korzysta z pomocy sztucznej inteligencji, czy to przy tworzeniu grafik, czy to leniwym bookstagramerom recenzję napisze, a chłopcy z Ansy opracowali tytułową Erę, która bez pomocy inżyniera, scenarzysty, reżysera oraz aktorów, produkuje swój własny serial, a docelowo w ciągu dwóch tygodni ma wydać na świat pełnometrażowy film. Gdy w scenariuszu pojawiają się, wydawać by się mogło absurdalne pomysły a w podejrzanych okolicznościach ginie jeden z jej głównych twórców, na scenę wkracza enigmatyczny komisarz Samuel Blom.

Nie przepadam za motywem nowoczesnych technologii w literaturze, nie kręci mnie to, nie interesuje, nie znam się na tym. Dlatego też początkowo podchodziłam do tej historii nieufnie, a nawet z pewną niechęcią, czekając na przełomowy moment, czyli pojawienie się trupa. Choć muszę przyznać, że rozwój sytuacji śledziłam z mieszaniną fascynacji i zgrozy.

Pierwszoosobowa narracja Oliwiera Falka wymagającego szefa firmy oraz kochającego męża i ojca, miejscami ustępuje trzecioosobowej narracji Bruna, który pod groźbą uśmiercenia jego czteromiesięcznej znajdującej się pod inkubatorem córeczki, zmuszony jest do zagrania w stworzoną przez Erę grę, w której nie sposób zwyciężyć. Gdy następuje game over jego miejsce zajmują kolejne postacie.

Historia zna wiele takich przypadków, gdy jakiś wynalazek mający służyć lu...