Krzycz!

Powiem Wam, że są takie książki, dla których mam ochotę rzucić wszystko. Tak było również w przypadku dzisiejszej premiery – „Krzycz!” od Goldy Moldavsky. Nie patrzyłam nawet, co mam w planach czytelniczych na najbliższy czas. Odłożyłam inne książki na później, bo po prostu musiałam (już, teraz, zaraz) sięgnąć po „Krzycz!”.

Było warto, bo okazało się, że „Krzycz!” to naprawdę dobra książka! Zaczynając od genialnego pomysłu na fabułę, poprzez ciekawych bohaterów, aż na idealnym, mrocznym klimacie kończąc! Umówmy się – sam klub miłośników filmów grozy może i nie budzi w czytelniku aż takich emocji. Ale jeśli powiem wam, że członkowie klubu Mary Shelley grają w bardzo niebezpieczną grę i regularnie uczestniczą w testach strachu? Robi się intrygująco, prawda? Szczególnie gdy dodam, że gra zaczyna wymykać się spod kontroli, a Rachel – główna bohaterka – sama gubi się w tym, komu tak naprawdę może zaufać…

„Krzycz!” to książka, w której nie ma potworów, a krew nie leje się strumieniami. Mimo wszystko potrafi przerazić bardziej niż niejeden horror, skupiając się na lękach, które siedzą głęboko w naszej psychice. W związku z tym kompletnie zignorujcie fakt, że jest to thriller młodzieżowy. Z ręką na sercu przyznam, że niektóre z topowych i wychwalanych pod niebiosa thrillerów nie wywołały we mnie takich emocji, jak ta – na pozór niewinna – młodzieżówka.

Pamiętacie Wasze czasy szkolne? 😊
Myślę, że większość z nas chciała przynależeć do jakieś grupy, być jej częścią.

Rachel zmieniła szkołę i początkowo nie mogła się w niej odnaleźć. Jednym z ulubionych jej zajęć było oglądanie horrorów. Trafiła w końcu do Klubu Mery Shelley, ale tutaj nie chodziło tylko o dzielenie się wrażeniami po obejrzeniu kolejnych strasznych produkcji, tu istotą były testy strachu! Brzmi groźnie… i tak było.

Przyznaje, że jestem strasznym cykorem. W życiu widziałam może z dwa horrory i „oglądałam” je z zasłoniętą twarzą (najlepiej wielką poduszką) 😉. Z pewnością nigdy nie znalazłabym się w grupie fanów filmów grozy, a co dopiero wśród osób, które „bawiły się” strachem.

Czytając tę książkę nie raz, nie dwa poczułam dreszcze. Nigdy, ale to nigdy nie chciałabym stać się celem! Na bank padłabym na zawał serca! Ewidentnie młodzież potrafi być okrutna, a co więcej „głupie” zabawy mogą stać się konsekwencjami okropnych rzeczy.

To nie tylko książka o wybrykach nastolatków. To historia o akceptowaniu własnych słabości, własnego ja. Pełna intryg, zazdrości i chęci zemsty. Bycie nastolatkiem to nie jest łatwa sprawa, tym bardziej kiedy wpadasz w towarzystwo osób, które nie są w stanie, albo nie chcą Cię rozumieć, kiedy wpadasz w krąg zamożnego społeczeństwa, a sam taki nie jesteś…

Pamiętajcie, że czasem właśnie KRZYK jest jedyną deską ratunku.
Niedługo zbliża się Noc Duchów, może właśnie wtedy najlepiej...

Największy błąd, jaki można popełnić, to podzielić się z kimś swoimi najskrytszymi lękami.
Coś w tym jest, jak sądzicie?

Przychodzę z debiutem, który mogłoby się zdawać jest dedykowany młodzieży. Jednak dla mnie był super odkryciem i dobrze spędzonym czasem.

Rachel Chavez to dziewczyna, którą spotkało coś okropnego i teraz aby się uspokoić ogląda horrory.
Chodzi do szkoły w zamożnej dzielnicy Upper East Side w Nowym Jorku. Niestety nie należy ona do elity bogaczy, więc między nią a innymi uczniami jest ogromna przepaść.
Zdarzenia, które mają miejsce nie ułatwiają jej stosunków z nowymi kolegami.
Po pewnym czasie trafia na klub miłośników horrorów imienia Mary Shelley, którego uczestnicy organizują testy strachu posiłkując się na motywach z horrorów.

Czy niewinne oglądanie horrorów może mieć tragiczny koniec? Czy to teraz oni staną się częścią gry? Co wydarzyło się rok temu? Kto tak naprawdę prowadzi grę?

Gatunek do którego bym zaliczyła książkę to thriller młodzieżowy. Chociaż ich pomysły były nieco przerażające. Motyw horrorów był ciekawy z nostalgicznym powrotem do tego co faktycznie mnie przerażało wiele lat temu w filmach. Nawet nabrałam ochoty, aby powrócić do tych filmów. Czytając czujemy ducha słynnego i kultowego horroru, który kiedyś niejednego przerażał.
Książka świetnie napisana. Podzielona na rozdziały, które opatrzone są w numerek i hasztag. To chyba miał być dodatkowy element grozy dla młodszego czytel...

Czy są tutaj fani klasyków kina horroru? Jeśli tak, to z pewnością polubilibyście się z bohaterami tej książki, którzy tworzą Klub Mary Shelley. Jego członkowie poza wspólnym oglądaniem horrorów przeprowadzają testy strachów - najważniejsze co się liczy to KRZYK obiektu żartu. Jednak gra z początku dostarczająca dawki adrenaliny, staje się poważniejsza i kolejne osoby cierpią z jej powodu mocniej niż powinny.
Główna bohaterka - Rachel, przeszła coś co dla większości jest tylko najgorszym koszmarem. Czy w jej przypadku ten straszny sen śni się na jawie czy realnie ponownie jej zagraża?...
Jak dla mnie to po prostu świetny dreszczowiec (młodzieżówka). Czytało mi się szybko i przyjemnie, mimo że fabuła sama w sobie nie jest taka słodka, bo ciągle towarzyszy nam mroczny nastrój, ale to tylko dostarcza więcej emocji. Wszystko w tej książce było idealnie dobrane - trochę o najbardziej klasycznych horrorach; ciekawy wątek traumy głównej bohaterki, który miał tu istotne znaczenie; pogłębiająca się relacja między bohaterami; trochę grozy przy testach strachu - pomysły członków klubu na przestraszenie swojej "ofiary" to coś niepowtarzalnego! Wszystkie te elementy stworzyły wciągającą powieść, która co raz zaczęła ujawniać nowe tajemnice dotyczące klubowiczów. Nasuwa się pytanie : komu można ufać?
Gwarantuję, że na końcówce opadną wam szczęki i poczujecie dreszcz na plecach - miejcie oczy szeroko otwarte i najlepiej dookoła głowy!
ZAPRASZAM NA IG @azetowa

Jakże mnie fascynują książki grozy, gdzie dreszcze już od pierwszych stron czuje na sobie.Lubię czasem przeczytać coś innego niż typowa obyczajówka.Tym sposobem weszłam w świat elitarnej szkoły w Nowym Jorku gdzie nastoletnia Rachel jest członkiem klubu Mary Shelley.Klub ten organizuje testy, gdzie członkowie mierzą swój poziom strachu.Alee... Tutaj nic nie jest oczywiste,bo zdaje się że ktoś zaczął tam nieźle kłamać.

"Krzycz" to poziom horroru i nie schematycznego układu,gdzie ludzie mają się bać i mierzyć kto jak daleko się posunie.Przyznam,że ta książka jest niesamowicie zaskakująca i nieprzewidywalna.Zazwyczaj jest tak,iż obieramy sobie własną teorie na temat tego co może się wydarzyć i gdy już mój mózg wyimaginował sobie scenę to nagle autorka postanowiła zboczyć z tej drogi i nadać historii bieg o który nawet byśmy jej nie podejrzewali.Tutaj akcja goni akcję.Nie codziennie czytam tego typu literature ale w tej historii główna bohaterka jako narrator jest tak autentyczna, że czułam się w pewnym stopniu w jej ciele.Ciekawie opisana przygoda Rachel,gdyż między wersami mamy wzmianki na tematy znanych nam horrorów.Oczywiście jak to w tego typu książkach bywa jest czarny charakter,który napędza całą tą sytuację jeszcze bardziej.
@goldywrites stworzyła niesztampową historię,która daje do myślenia.W życiu już tak jest ze jedni ufają bardziej inni wcale.Warto zastanowić się komu można zaufać.

Horrorów w wersji filmowej nie oglądam. Ale już książkowe odpowiedniki zawsze mnie kuszą. I tak było z "Krzycz!". Nie będę kłamać, że się bałam, bo tak nie było, jednak nie sposób docenić napięcia panującego w tej powieści.

Cała rzecz tyczy się tajemniczego klubu, powiedzmy, miłośników horrorów i testów strachu. Z pozoru to niewinne żarty, które mają przyprawiać o szybsze bicie serca i gesią skórkę. Ale tylko z pozoru.
Rachel to dziewczyna, która "nie pasuje" do nowej szkoły, dlatego członkostwo w klubie, gdzie spotyka się z innymi fanami filmów grozy, to dla niej coś dużego.
Sam pomysł jest intrygujący, mamy masę nawiązań do filmów o strasznych rzeczach, a autorka stopniowo buduje napięcie. Dużo tu niepokoju, niedopowiedzeń i nieufności. Żarty, nie są żartami, a mocną grą psychologiczną. Nastolatkowie momentami pozbawieni są skrupułów i empatii. Wprowadza to ciężki nastrój, a ta bezwzględność jest bardzo realna. Zakończenie może zaskoczyć, bo nic nie wskazuje na takie rozstrzygnięcie, a nawet to nie kończy sprawy.

Jest to literatura rozrywkowa, bo można przy niej przyjemnie spędzić czas. Przyjemnie, ale z dreszczykiem. Idealna lektura na ciemne, jesienne wieczory, nie tylko dla nastolatków.