Opinia na temat książki Plecy, które chcę kopnąć

Dzisiaj pragnę Wam przybliżyć historię dla młodzieży, której autorką jest młodziutka pisarka. Co ciekawe, Autorka tej książki, jako najmłodsza w historii Japonii – uzyskała za tę publikację w wieku zaledwie 19-stu lat nagrodę imienia Akutagawy. Jesteście ciekawi, czego dotyczy ta pozycja? Jeśli tak, to serdecznie zapraszam Was do zapoznania się z moją opinią.

Historia, którą chcę Wam dziś przybliżyć, dotyczy młodzieży w szkole średniej. Główna bohaterka – Hatsu, czuje się w swojej szkole bardzo samotna. Nie potrafi dołączyć do żadnej z klasowych grup. Natomiast jej najlepsza przyjaciółka z gimnazjum, obecnie nie zwraca na nią uwagi. Woli przebywać w popularnej paczce swoich nowych znajomych. Dziewczyna czuje się bardzo sfrustrowana tym faktem i ma wrażenie, że wszystko co robi lub powie, stawia ją w jeszcze gorszym świetle. Oprócz Hatsu, w klasie jest jeszcze jeden odrzucony przez wszystkich chłopiec o imieniu Ninagawa. Między dziewczyną a chłopakiem nawiązuje się nić porozumienia. A to dlatego, ze Hatsu miała kiedyś możliwość zobaczenia na żywo modelki, której Ninagawa jest wielkim fanem. Czy jednak ”wspólna znajoma” może stać się fundamentem bliższej relacji? Czy osoba, która czuje się wykluczona, może nawiązać bliższą więź z kimś, kto na pozór jest do niej podobny a jednak tak całkowicie odmienny? Pozostawię was z tymi pytaniami, i zachęcam was gorąco do sięgnięcia po tę lekturę.

Jak wspomniałam, na początku, opowieść ta dotyczy samotności, odrzucenia przez grupę oraz niejako wykluczenia społecznego. Nasza bohaterka chciała by być dostrzegana przez grupę a jednocześnie, gdy już z nimi jest robi wszystko, aby się od nich jeszcze bardziej oddalić. Wchodzi w bliższą relację z chłopakiem, który na pierwszy rzut oka jest do niej podobny. Również odrzucony przez wszystkich. Jednak Ninagawa jest zupełnie oderwany od rzeczywistości. Żyje zamknięty w swoim świecie. Jedyną osobą, która go interesuje, jest modelka Orichan. Jest on jej wielkim fanem i wszystko co ma z nią związek, ściśle go interesue. Ponieważ Hatsu miała możliwość zobaczenia modelki na żywo, zostaje dostrzeżona przez swojego kolegę. Tym samym stając się dla niego bardzo interesującą osobą. Czy jednak jest to przyczynek do głębszej relacji? Czy znając jedną i tą samą osobę, można się zaprzyjaźnić? Czy spędzając czas z osobą, która żyje w swoim świecie czujemy się mniej samotni? Czy nasze frustracje i ukryte pragnienia są przez to mniej widoczne? Odrzucenie jest wciąż bardzo ważnym tematem wśród młodzieży. Wiele osób się z nim zmaga, i każdy na swój sposób stara się z nim sobie radzić. Jednak z jakim skutkiem? Co musimy poświęcić, aby móc zostać zaakceptowanym ? Czy jest to zgodne z naszym sumieniem? Gdy stajemy przed wyborem, często dopadają nas wewnętrzne rozterki. Czy decyzja jaką podejmiemy, jest słuszna? Czy zastanawiamy się nad konsekwencjami naszych działań? Wiele pytań, na który każdy z nas musi sobie odpowiedzieć indywidualnie.

Powieść zmusza nas do wielu refleksji ale również stawia przed nami mnóstwo pytań. Wzbudza w nas także wiele emocji, niekoniecznie tylko tych pozytywnych. Myślę, że Autorce jako osobie młodej, znacznie łatwiej było się wczuć w opisywane przez nią relacje, i że nie jako opis tej historii, mogła zaczerpnąć ze swoich obserwacji. Intrygujący jest również tytuł, który tak naprawdę niewiele nam mówi, Jednak, gdy wczytacie się w tę historię, poznacie jego sens.

Polecam Wam tę lekturę. Myślę, że na jej przeczytaniu głównie może skorzystać młodzież. Jest napisana prostym językiem. Przede wszystkim jednak trafnie określa to, czym jest ostracyzm społeczny. Idealnie w punkt, przekazuje to, co jest naprawdę ważne. Zachęcam Was do sięgnięcia po tę opowieść. Dziękuję bardzo Wydawnictwu Kirin za egzemplarz do recenzji i przyznaję 9/ 10 punktów. 😀