Sen o Jerozolimie

Jerozolima, jedni z nas, tak jak ja, mieli to szczęście, że mogli ją odwiedzić. Jednak myślę, że nie ma wśród nas takiej osoby, która nie słyszała o tym miejscu. Jerozolima to wyjątkowa historia, liczne świątynie, barwne stragany, miliony turystów, ale przede wszystkim to miejsce kultu religijnego dla chrześcijan, muzułmanów i Żydów.

Éric-Emmanuel Schmitt zabiera nas do Izraela, do Ziemi Świętej. Pozwala nam odwiedzić wiele miejsc, które znane są z kart Pisma Świętego, narodziny, śmierć i zmartwychwstanie Jezusa. W każdym z tych miejsc czuć niepowtarzalną magię. Schmitt z niesamowitą szczerością przelewa na papier swoje uczucia, spostrzeżenia, wyznaje nam, jaki wpływ miała ta podróż na jego wiarę. Opowiada nam o wrażeniach, jakie wywarły na nim miejsca święte. Jest to duchowa podróż, pełna przemyśleń i refleksji. Zarówno jego rodzice, jak i on sam, byli ateistami, jednak w dzieciństwie został ochrzczony. Ponieważ „we Francji w 1960 roku niemowlęta chrzczono, ponieważ należały do cywilizacji, w której sakrament ten był nierozerwalnie związany z rodzinami. Był w równym stopniu obrzędem społecznym i aktem wiary’’. Jednak, gdy miała 28 lat, spędził noc na pustyni w Tamanrasset, to wtedy nastąpił przełomem w jego życiu.
Książka liczy zaledwie 240 stron, a każda strona to coś niebywałego. Pomimo że pisarz słynie z wyszukanego języka, to cała relacja została przedstawiona w sposób lekki i zrozumiały dla każdego.

,,Sen o Jerozolimie'' piękna, poruszająca hi...

„Sen o Jerozolimie” Erica – Emmanuela Schmitta to wspaniała podróż, w którą zabiera nas autor. Jest tym bardziej wyjątkowa, że wspólnie udajemy się do Ziemi Świętej. Mamy przyjemność odwiedzić najważniejsze miejsca dla każdego chrześcijanina: Betlejem, Nazaret, czy Jerozolimę. Autor w książce zabrał nas w bardzo osobistą książkę, gdyż przybliża historię spełnienia największej życiowej przemiany, którą przeszedł. Eric – Emmanuel Schmitt był bowiem ateistą, który w swoim życiu doszedł do momentu, w którym wiara stała się dla niego niezwykle istotną kwestią. Z ogromnymi emocjami i wręcz wyczuwalną wiarą opisuje emocje, które towarzyszyły mu w tej wyjątkowej podróży.
Książka uświadamia czytelnikowi jak wielkie znaczenie w naszym życiu ma wiara. Jak wiele możemy z niej czerpać, a także odkrywa przed nami możliwości, z których możemy czerpać, gdy tylko sobie na to pozwolimy! Jest to wyjątkowa, emocjonalna książka, która pogłębia i umacnia nasze wyznanie, pokazując, żę każdy z nas jest wyjątkowy, zasługuje na szansę, czasami tylko musimy pozwolić dać jej szansę.
Ja bardzo serdecznie dziękuję wydawnictwu a egzemplarz do recenzji i polecam wszystkim ten tytuł.

„Sen o Jerozolimie” to intymna podróż Erica-Emmanuela Schmitta, która przenosi nas w serce miejsc chrześcijańskiej symboliki. Schmitt, z wykształcenia filozof, zabiera nas w podróż do Betlejem, Nazaretu, Jeziora Tyberiadzkiego, góry Tabor i Jerozolimy, gdzie konfrontuje swoje wyobrażenia z rzeczywistością tych biblijnych miejsc. To opowieść o poszukiwaniu głębszej prawdy, która ukrywa się za historią i ziemią spaloną słońcem.

Autor dzieli się w niej swoimi osobistymi przeżyciami i refleksjami, które prowadzą go do odkrycia nierozerwalnego związku między wiarą a ludzkimi ograniczeniami. Ale nie jest to tylko relacja z podróży, ale również duchowe przeżycie, w którym Schmitt zmaga się z Tajemnicą wiary. Przez emocjonalne i intelektualne procesy dochodzi do wniosków, które przekraczają suche fakty związane z tymi świętymi miejscami.

Książka zaprasza nas do refleksji nad własną wiarą i znaczeniem świętych miejsc w kontekście duchowego rozwoju. W tych rozmyślaniach pomaga styl Schmitta, który z poetycką wrażliwością, opisuje swoją wyprawę jako poszukiwanie istoty wiary, człowieczeństwa i przynależności. Jego słowa pozwalają nam na kontemplowanie świata oraz na poznawanie, które znane są z kart Pisma Świętego.

„Sen o Jerozolimie” to poruszająca książka, która skłania do głębokiej introspekcji i zastanowienia się nad własnymi przekonaniami oraz wyobrażeniami. Jest to lektura obowiązkowa dla każdego, k...

Éric-Emmanuel Schmitt otrzymuje propozycję wyjazdu do Ziemi Świętej, który byłby nie tylko okazją do zwiedzania, ale i do spotkań z różnymi ludźmi. Na początku miałby dołączyć do grupy zorganizowanej, później kilka dni spędziłby sam w Jerozolimie, a na koniec wziąłby udział w kilku spotkaniach. Pisarz przystaje na tę propozycję i wyrusza w podróż. Tuż przed audiencją u papieża Franciszka dzieli się myślą:

„Jako pielgrzym wśród pielgrzymów dam świadectwo tego, co przeżyłem, ludzkie świadectwo, z definicji więc wybrakowane i fragmentaryczne.”

„Sen o Jerozolimie” stał się właśnie owym świadectwem z podróży. Kto by się spodziewał, że jeden z najpoczytniejszych pisarzy francuskich, laureat wielu nagród, podzieli się z nami tak osobistymi przemyśleniami i doświadczeniami? „Sen o Jerozolimie” z jednej strony przypomina dziennik z podróży, z drugiej stanowi świadectwo wiary, nawrócenia. Autor opisuje miejsca, które zwiedzał, m.in. Nazaret, Kafarnaum, Betlejem, Yad Vashem, Jerozolimę. W każdym miejscu zatrzymania przywołuje związany z danym punktem tekst biblijny, a także rys historyczny. Narracja w czasie teraźniejszym sprawia, że niejako uczestniczymy w tej podróży razem z Schmittem. W te notatki z podróży wplata historię swojej wiary, opowiada o tym jak się narodziła i rozwijała.

„…zrodziła się w podwójnej samotności, po pierwsze na pustyni, gdy nawiązałem kontakt z Bogiem, a po drugie podczas lektury, która zapoczątk...

Lektura była dla mnie wielką przygodą i jak zwykle literacką ucztą za sprawą pisarza, który tradycyjnie mnie uczy, gdyż niekiedy nie myślę o pewnych aspektach wiary w kontekście nowych wiernych i mnie samej a sztampowo, a autor otwiera mi oczy pisząc: „Tłumaczenie wszystko obmywa. Nie odkrywam nowego znaczenia, lecz odkrywam je na nowo. Dlatego opracowywanie nowych przekładów, Biblii, zwłaszcza Ewangelii, jest według mnie bardzo potrzebne. Przez nieustanne powtarzanie, mamrotanie, przeżuwanie wersety stają się niezrozumiałe, bo sztywnieją, usychają, trywializują się, zastygają w utartym banale, który już do nikogo nie przemawia.”

Sądzę, że wielu z Was pozycja powinna zainteresować jeśli nie w aspekcie duchowym to chociażby turystycznym

Dziś zacznę nieco nietypowo, bo od cytatu :)

„Jest jakiegoś rodzaju magiczny magnetyzm w dalekim podróżowaniu i powracaniu kompletnie odmienionym.” – Kate Douglas Wiggin

Są takie książki, z którymi utożsamiamy się w 100%. Czytając tę opowieść, miałam wrażenie, jakbym znowu znalazła się w miejscu, które wywarło na mnie ogromne wrażenie. Dziś przedstawię Wam moje wrażenia i emocje na temat tej historii.

Publikacja ta, jest swoistym zapisem wrażeń Autora podczas jego podróży do Ziemi Świętej a następnie do Watykanu, gdzie miał możliwość osobistego spotkania się z Papieżem Franciszkiem. Pisarz relacjonuje nam w swojej książce, jak to się stało, że wyruszył w podróż, o której marzył. Opisuje nam swoje emocje oraz drogę jaką przeżył od ateisty do osoby wierzącej. Czytając tę historię, czułam się tak, jakbym po raz kolejny, tym razem wspólnie z Autorem, odwiedzała miejsca, które miałam wielkie szczęście zobaczyć. Czytając zdanie po zdaniu, miałam dokładnie takie same odczucia co pisarz. Jego emocje były moimi i przeżywałam po raz kolejny każdą wizytę w miejscu, po którym stąpał Jezus. Wspólnie udaliśmy się między innymi do Cezarei, Nazaretu, Betlejem, Kafarnaum czy Jerozolimy. Czytając o tych miejscach, wspominałam swój pobyt w tej kolebce chrześcijaństwa. Namacalny kontakt z Jezusem był odczuwalny na każdym kroku. Autor przedstawia nam swoje emocje, które poczuł w wyjątkowych dla Syna Bożego miejscach. Tytułuje się wręcz jako wybraniec, obdarzony peł...