Ojczyzna jabłek recenzja

Dla mnie to książka wybitna. Ze względu na podejmowany w niej temat wysiedleń ludności z terenu Bieszczad i Beskidu Niskiego. Tyle wspaniałych powieści napisano o drugiej wojnie światowej, o Auschwitz, nawet o Wołyniu. A akcja "Wisła" wciąż pozostaje tylko w kręgu zainteresowań historyków i reportażystów. Dlatego tak bardzo cieszy mnie ta książka. Wreszcie ktoś o tym mówi! Przecież wysiedlono i wynarodowiono wtedy tysiące ludzi. Sama akcja "Wisła" z 1947 roku to około 140 tysięcy ludności. A wcześniej tysiące wywieziono na Ukrainę (do ZSRR).

Bieszczady słyną za swojej dzikości, pustki, spokoju.
Dlaczego są takie puste?
Bo wyrzucono stąd rdzennych mieszkańców. Rusnaki - tak o nich mówiono. Albo Rusini. Często nazywano ich też Ukraińcami. Pogardliwie banderowcami. Dziś mówi się o Bojkach i Łemkach.
Czasem się zastanawiam jak wyglądałyby moje ukochane Bieszczady, gdyby to się nie wydarzyło.

Powieść jest świetna, choć bardzo smutna. Autor pokazuje historię wysiedleń na przykładzie dwóch rodzin. Dwie główne postacie to Jelko i Nina. Młodzi pochodzą z sąsiednich wsi i są w sobie zakochani. Rzeczywistość nie pozwala im jednak na spokojne życie. Przeżyli wojnę, ale okazało się, że to co najgorsze, przyszło do nich po wojnie. W Bieszczadach prawdziwe tragedie przyszły po 1945 roku.

Autor pokazał dramat wysiedleń z perspektywy bohaterów. Opisał wydarzenia w sposób spokojny, oszczędny. Niby bez emocji. Tak jednak dobrał słowa, że czytelnikowi włosy jeżą się na głowie, a serce bije mocno. Najmocniejsze w powieści są początek i zakończenie. To one pokazują, że przymusowe wysiedlenie to wielka tragedia. Trauma, z której nie wszyscy potrafią się podnieść. Niektórzy wysiedleni zaadaptowali się do nowych warunków. Nauczyli się polskiego, zaczęli nowe życie, zapominając o startym. Rodziny opisane w książce nie potrafią zapomnieć. Nasi bohaterowie niosą w sobie morze krzywd i nie potrafią sobie ułożyć życia na nowo. Nie było to zresztą łatwe. Łemków i Bojków wysiedlono na ziemie poniemieckie na północy i zachodzie kraju. Rozdzielano ludzi z jednej miejscowości. Dawano im najgorsze domy. Władze PRL i UB pilnowały ich cały czas, a Polacy traktowali ich jak wrogów, pogardzali nimi, szykanowali. Doprowadziło to do tego, że Rusini wstydzili się swego pochodzenia.


W książce podejmowany jest też temat Żydów. Jeden z głównych bohaterów Mozes po przetrwaniu okupacji też nie potrafi się odnaleźć w nowej socjalistycznej rzeczywistości. Ta postać ma w sobie szczyptę magii. Żyda Mozesa kochają wszystkie zwierzęta, a on sam potrafi uzdrawiać.

Polecam z całego serca.
Czytajcie!!!
A gdy przyjedziecie na Podkarpacie w góry Beskidu Niskiego i Bieszczady, poszukajcie śladów dawnych wsi. Są do dziś.