Ludzie z kości recenzja

Lena dokładnie zaplanowała swoje życie. Miała w planach pójść na medycynę do Krakowa, aby później zostać lekarką. Jej matka i rodzeństwo nie rozumieli pasji dziewczyny, ale ojciec wspierał Lenę z całego serca.

Druga wojna światowa i zsyłka na Syberię pokrzyżowały jednak jej plany. Teraz Lena musi odłożyć swoje marzenia na bok i skupić się na tym, aby chronić swoją rodzinę… A przede wszystkim małą córeczkę, której nie chciała, ale którą z czasem pokochała całym sercem. Pytanie tylko, czy miłość może przyjść za późno?

„Ludzie z kości” to przejmujący obraz wojennej rzeczywistości, która odebrała życie milionom obywateli. Historia Leny i jej rodziny wzbudza wiele emocji, zostając na długo w pamięci i sercu czytelników. Powieść ta inspirowana jest historią babki autorki, która wraz z rodziną została wysiedlona na Syberię w latach czterdziestych XX wieku.

Paula Lichtarowicz w swojej książce porusza wiele tematów, ale jednym z najciekawszych jest wątek traktowania kobiet, które zmuszane są dostosowywać się do narzuconych przez społeczeństwo ról. Główna bohaterka początkowo próbuje z tym walczyć, ale jej próby wymknięcia się regułom są bezowocne. Najbardziej poruszyło mnie to, że tak faktycznie Lena nie jest typem marzycielki. Ona tylko stara się zrozumieć zasady gry prowadzonej przez innych. Jest to dla niej trudne, a czasem wręcz niemożliwe.

Postacie ukazane w tej historii są pełne charyzmy, mają swoje unikalne charaktery i zwyczaje. Ich losy wzbudzały we mnie różne emocje, a niektórych postępowań i decyzji do dzisiaj nie rozumiem. Pewnych bohaterów znienawidziłam, inni wzbudzili we mnie litość, ale niektórych bardzo polubiłam. Świetną robotę wykonała także Xenia Wiśniewska, autorka przekładu na język polski. Dzięki jej pracy książkę czyta się płynnie, a dialogi intrygują i skłaniają do refleksji.

„Ludzie z kości” są pełni smutku i żalu za straconymi szansami, ale można w nich odnaleźć też krótkie przebłyski szczęścia. Paula Lichtarowicz równoważy w tej powieści bolesne i radosne chwile, wzbudzając w czytającym mnóstwo niespodziewanych uczuć. Od tej historii nie sposób się uwolnić. Relacje rodzinne, macierzyństwo, zakazane uczucie, koszmar wojny – to wszystko zostaje w pamięci czytelnika, ale mnie całkiem zszokowało i zostawiło bez słów.

Warto wspomnieć jeszcze o samym jej wydaniu, gdyż wydawnictwo naprawdę się postarało. Złocenia, skrzydełka, a także dobrej jakości papier niewątpliwie zachęcają do sięgnięcia po książkę w papierze. A dla fanów ebooków nic straconego, gdyż książka pojawiła się też w tej formie (przykładowo jest na Legimi, Ebookpoint, Publio itp.).

„Ludzie z kości” już zawsze będą w mojej opinii wyjątkową powieścią. Dostała ode mnie wysoką ocenę i wcale się nie zdziwię, jeżeli wyląduje ona w zestawieniu najlepszych książek tego roku. Polecam się z nią zapoznać. Naprawdę warto!

Książka otrzymana z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl
Bardzo za nią dziękuję!