Stanisław Baliński

Sta­ni­sław Ba­liń­ski przy­szedł na świat 2 sierp­nia 1898 roku w War­sza­wie. Stu­dia roz­po­czął na Uni­wer­sy­te­cie War­szaw­skim, gdzie kształ­cił się pod ką­tem fi­lo­lo­gii pol­skiej. Ko­lej­nym eta­pem edu­ka­cji była war­szaw­ska Wyż­sza Szko­ła Mu­zycz­na – tam z ko­lei uczęsz­czał na kie­run­ki kom­po­zy­cja mu­zy­ki oraz teo­ria mu­zy­ki. Przez ja­kiś czas stu­dio­wał tak­że pra­wo. W 1920 roku Sta­ni­sław Ba­liń­ski do­łą­czył do gru­py li­te­rac­kiej Ska­man­der, któ­ra na swo­je­go mi­strza wy­bra­ła Le­opol­da Staf­fa i jego po­ezje. Prócz nie­go do Ska­man­dry­tów na­le­że­li m.in. Julian Tuwim, An­to­ni Sło­nim­ski, Jan Lechoń czy Ja­ro­sław Iwasz­kie­wicz.

Od 1922 roku Sta­ni­sław Ba­liń­ski pra­co­wał w Mi­ni­ster­stwie Spraw Za­gra­nicz­nych, wła­śnie dzię­ki tej po­sa­dzie po­dró­żo­wał m.in. po Chi­nach, Per­sji czy Bra­zy­lii. W 1939 roku wy­je­chał do Pa­ry­ża, skąd ru­szył do Wiel­kiej Bry­ta­nii, gdzie obej­mo­wał po­sa­dę w Mi­ni­ster­stwie In­for­ma­cji i Do­ku­men­ta­cji Rzą­du RP na uchodź­stwie, a na­stęp­nie chargé d’affaires przy emi­gra­cyj­nym rzą­dzie Cze­cho­sło­wa­cji. Pi­sy­wał do cza­so­pism: „Ska­man­der”, „Wia­do­mo­ści Li­te­rac­kie”, „Nowa Pol­ska”. Wy­dał kil­ka to­mi­ków po­etyc­kich: Wie­czór na Wscho­dzie (1928), Wiel­ka po­dróż (1941) oraz Tam­ten brzeg nocy (1942). Współ­pra­co­wał rów­nież z Ra­diem Wol­na Eu­ro­pa czy był człon­kiem an­giel­skie­go PEN Clu­bu (sto­wa­rzy­sze­nie pi­sa­rzy). Zmarł 12 li­sto­pa­da 1984 roku w Lon­dy­nie.