Za niebieskimi drzwiami

Kiedy byłam nastolatką zaczytywałam się w książkach odpowiednich dla mojego wieku. Niektóre do mnie przemawiały, niektóre nie, może dlatego, że nie zawsze rozumiałam przesłanie. Teraz dojrzałam do czytania książek dla dzieci i młodzieży i patrzę na w zupełnie inny sposób. Szkoda, że za moich czasów nie było Marcina Szczygielskiego :)
To autor, który szanuje swojego czytelnika, zarówno tego młodego, jak i dorosłego. Jego książki dla dzieciaków są rewelacyjne, a Za niebieskimi drzwiami nie jest wyjątkiem. Napięcie gwarantowane, zakończenie tajemnicze i wbijające w fotel nie tylko młodego czytelnika, mnie, dorosłą babę także.
Ja polecam Szczygielskiego każdemu - młodemu, starszemu, całkiem dorosłemu. Każdy znajdzie w jego twórczości coś dla siebie.

Znam i cenię kilka książek Marcina Szczygielskiego dla dorosłych czytelników, wiedziałam, że pisze też dla młodszego odbiorcy i jest w tej dziedzinie nagradzany. „Za niebieskimi drzwiami” to moje pierwsze zetknięcie się z jego twórczością tego typu. Udane. Najpierw obejrzałam film i spodobał mi się ogromnie, sięgnęłam więc po książkę. Film był tak dobry, że czytając, widzi się i słyszy aktorów. Książka – czego należało się pewnie spodziewać – jest od filmu o wiele bogatsza, a niektóre wątki inaczej poprowadzone. Pewne sprawy się wyjaśniają, ale nie wszystkie, zakończenie zaś nie zamyka, moim zdaniem, tej historii ostatecznie. Świat za niebieskimi drzwiami autor odmalował bardzo szczegółowo, przekonująco i sugestywnie – muszę dodać, że reżyser jeszcze lepiej na ekranie pokazał jego tajemniczość i grozę.
Przenosząc się wraz z bohaterami za niebieskie drzwi dorosły czytelnik ma okazję odbyć cudowną wycieczkę do krainy fantazji i przypomnieć sobie, jak to jest, gdy będąc dzieckiem, po prostu wierzy się, że wszystko jest możliwe. Gdy nie ma ograniczeń, a świat, w którym się znaleźliśmy, przyjmujemy jako oczywistość, bez względu na to, jak bardzo by się różnił od tego, który znamy. Dzieci potrafią przecież stworzyć sobie najbardziej fantastyczną rzeczywistość i poradzić sobie w niej. Łukasz i jego przyjaciele przystępują do działania, bo muszą rozwiązywać problemy i odkrywać tajemnice piętrzące się jak nici Krwarca. Spontaniczność, pomysłowość, kreatywność wygrywają z wątpliw...

Bardzo dobra książka. Chodź mam trochę więcej lat, niż normalni czytelnicy tej książki to bardzo mi się ona spodobała.

Wcześniej czytałam ,,Bierki'' tego autora i bardzo mi się podobały...szczególnie odważny i bezpośredni język autora, który nazywa rzeczy po imieniu, jest bezpośredni i porusza kontrowersyjne tematy...zdziwiłam się, jak zobaczyłam,że autor ten pisze książki dla dzieci i to jeszcze nagradzane!!! Dlatego postanowiłam, że zajrzę i nie żałuję..książka z początku wyglądała na przygodową...ale kolejne strony wyprowadzają z błędu. Historia ta zawiera elementy science fiction, a także sceny jak z horrorów. Osobiście ciotka wisząca na suficie z nienaturalnie wykręconą głową to scena niczym z Ringu. Książka do ostatnich stron zaskakuje, wciąga, a świat stworzony przez autora jest niezwykle plastyczny, choć momentami aż przerażający. Z pewnością sięgnę jeszcze po książki tego autora....Polecam

Jedna z tych książek którym trzeba dać czas. Rozkręca się powoli, atmosfera się zagęszcza z każdą następna przeczytaną stroną. Ostatnich 50 stron przeczytałam na jednym oddechu ;) Nie tylko dla młodzieży! Polecam! :D