Opinia na temat książki Zupełnie inny cud

Należycie do osób, które długo chowają w sobie urazę, czy jednak szybko wybaczacie?

Co jeśli krzywdy sięgają wczesnego dzieciństwa? Jeśli dotykają najczulszej strefy naszego życia? Sprawiają, że nawet w tłumie ludzi czujemy się samotni, a nasze poczucie własnej wartości jest przez to tak niskie, że trudno uwierzyć nam, że ktoś może odkryć w nas coś wyjątkowego? Co, jeśli brakuje nam rodzinnego ciepła? Co, jeśli brakuje nam poczucia bezpieczeństwa? Wreszcie, co, jeśli brakuje nam tej bezwarunkowej miłości, która łączy rodziców i ich dzieci? Czy da się to naprawić, czy jednak na pewne rzeczy jest już za późno?

Każdy z nas idzie przez życie z pewnym bagażem doświadczeń. Czasami są one budujące, a czasami wręcz przygniatające. Mamy wspomnienia, do których wracamy z przyjemnością i sentymentem i takie, o których wolelibyśmy zapomnieć. Jednak te związane z rodziną i naszym dzieciństwem mają największy wpływ na nasze życie i to właśnie one w dużej mierze kształtują naszą osobowość.

„Zupełnie inny cud" to właśnie książka o trudnych relacjach rodzinnych, ale nie tylko. To historia wybaczenia i afirmacji życia. Bo, jak zauważa autorka, każdy z nas ma za co dziękować. I to właśnie na tej wdzięczności warto się skupić zamiast pielęgnować stare urazy, a wtedy, być może, wydarzy się coś, na co czekaliśmy latami. Czasami cudom wystarczy tylko lekko pomóc. I tych codziennych cudów właśnie Wam życzę ❤️.

I chociaż nie zżyłam się zbytnio z bohaterami tej opowieści, to polecam ją Wam ze względu na wartości płynące z tej historii. Mam nadzieję, że ta niespieszna, ale interesująca i bogata w refleksje książka będzie i dla Was umileniem zimowych wieczorów.