Lewiatan w teorii państwa Thomasa Hobbesa

Lewiatan należy z pewnością do najciekawszych książek Carla Schmitta. Jest zwięzłym wykładem jego poglądów filozoficznych, również na państwo i dzieje kultury. A przy tym sytuuje je w horyzoncie bezpośrednich inspiracji Schmitta ? myśl Hobbesa stanowiła dlań bowiem ciągłe wyzwanie i stały punkt odniesienia, jako najwybitniejsza bodaj odpowiedź na rozpad średniowiecznego świata, ale zarazem też początek nowożytnego upadku tradycyjnie rozumianej sfery publicznej. Lewiatan to śmiałe, niezwykle oryginalne, zaskakująco spójne i nad wyraz konsekwentne odczytanie najsłynniejszego dzieła Hobbesa, być może najbardziej wpływowej teorii politycznej, jaką wydała nowożytna filozofia. Swoją interpretację Schmitt wspiera licznymi odwołaniami do historii zarówno samej figury Lewiatana, jak i dziejów recepcji Lewiatana Hobbesa. Polemika z dziełem Schmitta wymaga odwagi nie mniejszej niż erudycja jego autora, dowcipu równego jego bezwzględności. Carl Schmitt (1888?1985) ? niemiecki teoretyk prawa, politolog i filozof społeczny, profesor Uniwersytetu Berlińskiego, krótko członek NSDAP i Pruskiej Rady Państwa (1933). Studiował nauki polityczne i prawo w Berlinie, Monachium i Strasburgu. Autor licznych dzieł z zakresu filozofii prawa, filozofii polityki, prawa międzynarodowego. W Polsce ukazała się jego Teologia polityczna i inne pisma (2000).