Miłość na wariackich papierach

Przeczytałam opis "Miłości na wariackich papierach" i stwierdziłam, że to może być zabawna historia idealna dla mnie w tamtym momencie, bo potrzebowałam się zrelaksować, czytając coś lekkiego i niewymagającego zbyt dużego zaangażowania.

Zosia jest roztrzepana, często się spóźnia, zapomina o ważnych sprawach, miewa przez to kłopoty w pracy. Gdy spotyka się ze swoją przyjaciółką, Karoliną, ta sugeruje jej wizytę u psychiatry, która mogłaby pozytywnie wpłynąć na jakość jej życia. Oburzona Zosia zaczyna zastanawiać się nad tym, dlaczego Karolina uważa ją za wariatkę. Przyjaciółki wybierają się na krótki wypad do SPA. Dla Zosi urlop nie trwa długo, ponieważ już następnego dnia zostaje omyłkowo zamknięta w szpitalu psychiatrycznym. W zdrowie bohaterki wierzą tylko Fryderyk, także pacjent szpitala oraz Marcin, jej kolega z pracy. Po wyjściu ze szpitala za Zosią ciągnie się sława spowodowana aferą psychiatryczną. Czy uda jej się z tym uporać?

Ta książka była w porządku. Są takie, które mnie zachwycają, takie, które nie trafiają w mój gust oraz takie, które czyta się przyjemnie, ale nie zapadają mi w pamięć. To jest właśnie taka książka.

Historia Zosi jest dowcipna, nieco absurdalna, ale wciąż można się dobrze bawić czytając tę książkę. Ja bawiłam się dobrze, nawet kilka razy się zaśmiałam, szczególnie gdy pojawiała się matka głównej bohaterki. Pomimo zabawnych fragmentów oraz bohaterów, których polubiłam, książka pozostawiła mnie z mieszanymi odczuciam...

Czasami miewam chęci przeczytać coś całkiem z innej beczki niż na co dzień. Dlatego, gdy dostałam propozycję przeczytania i zrecenzowania "Miłości na wariackich papierach" nie zastanawiałam się długo. Sama notatka z tyłu książki spowodowała, że ślinka mi napłynęła do ust, a chęć zaliczenia tytułu była ogromna. Zapowiadała się lekka i zabawna historia, więc to coś zupełnie innego niż to z czym zmagam się na co dzień. Szczególnie że aktualnie potrzebowałam czegoś na poprawę humoru i oderwanie się od swojej własnej codzienności.

Czy ktokolwiek z Was zastanawiał się nad tym, co by było gdyby przez przypadek trafił do szpitala psychiatrycznego? Jeśli na to pytanie odpowiedzieliście "nie" to podobnie jak ja.

Jednak bohaterka powyższej książki, choć też nigdy o tym nie myślała, to jednak właśnie coś takiego jej się przytrafiło. Mało tego, okazało się, że jest naprawdę poważnie chora na umyśle (tylko czy na pewno?!).
Zosia od zawsze była roztrzepaną i zwariowaną dziewczyną. Wydawałoby się, że nie było to powodem do większego niepokoju. Niestety pewnego dnia za sprawą swojego chronicznego pecha zostaje "obezwładniona" przez ratowników medycznych i wywieziona do szpitala psychiatrycznego, gdzie ląduje na oddziale z poważnymi zaburzeniami psychotycznymi. Według niej osobą odpowiedzialną za tą sytuację jest jej najlepsza przyjaciółka. Tylko dwie osoby wierzą w to, że Zofia jest zdrowa, a ta cała sytuacja to jedna wielka pomyłka. Pierwszą z nich jest jej kolega ...

Powiem wam, że coś przeczuwałam, iż z tą książką może być niebezpiecznie dobrze. Jej największym minusem jest ilość stron, które dla mnie mogłyby być nieskończone. Niesamowity styl autorki wciąga nas w wir przykrych doświadczeń. To bardzo straszne jak opinia ludzi potrafi zniszczyć naszą psychikę. Może i Zosia faktycznie była nieco roztrzepana, ale tak naprawdę takich ludzi jak ona jest całe mnóstwo. Nie da się zawsze wszystkiego pamiętać, a niech pierwszy rzuci kamień, kto choć raz nie zaspał do szkoły czy pracy. Można by powiedzieć, że jeśli już nieszczęście poszukiwało swojej ofiary, to znalazło ją w postaci tej kobiety. Tak zmarnowało jej życie, że nawet najlepsza przyjaciółka zamiast na wizytę do spa załatwiła jej pobyt w psychiatryku. Nawet ani na moment nie zastanowiła się, czy robi dobrze i czy ona faktycznie jest chora. Na domiar złego łatka obłąkanej przylgnęła do niej niemiłosiernie rujnując dotychczasowe życie.
Nie spodziewałam się, że tak bardzo ta pozycja mną wstrząśnie. A tą jej niby przyjaciółkę sama posłała bym na przymusowe leczenie. Oceniła ją od razu nawet się nie zastanawiając nad konsekwencjami.
Jeśli chodzi o sprawy ogólne, to książka zaczyna się od razu. Przez moment zastanawiamy się, czy było coś wcześniej, ale po dwudziestej stronie ten fakt już nas w ogóle nie interesuje. Bohaterzy są dosyć dobrze przedstawieni i praktycznie od razu czujemy kogo polubimy, a kogo byśmy posłali na wieczne cierpienie do kamieniołomu. Akcja nawet na moment ...