Opinia na temat książki Opowieści z kawiarni

Od „Zanim wystygnie kawa” zaczęłam swoją przygodęz literaturą japońską i totalnie przepadłam, jest to dla mnie totalnie nowy wymiar emocji, dlatego bardzo wyczekiwałam premiery kolejnego tomu.
”Opowieści z kawiarni” podobały mi się jednak delikatnie mniej, ale nadal czułam ogromne wzruszenie podczas czytania. Za duży plus uważam większe skupienie uwagi na historii pracowników kawiarni oraz historii kobiety w białej sukience, której brakowało mi w poprzednim tomie, ale również zgłębienie samego procesu przenoszenia w czasie. Warto wspomnieć, że na samym początku pojawiłą się mapa realcji między bohaterami, co uważam za bardzo pomocne zwłaszcza, żę niektóre imiona są dość podobne i można czasem się pogubić, a mapa pozwala w prosty sposób sprawdzić o kogo chodzi.

Nie potrafię opisać tego, dlaczego te książki mnie tak urzekają. Sam język, ciepły klimat kawiarni i unoszący się zapach parzonej kawy, który wręcz bije z tej książki powodują, że czuję jakby to było moje miejsce, po prostu. Książka jest podzielona na 4 krótkie opowiadania, każde skupia się na innej osobie, innej historii ale wszystkie z nich łączy kawiarnia i jej pracownicy. Te historie są takie realistyczne i wzruszające, a czasami wręcz bolesne, że za każdym razem przeżywam je razem z bohaterami.
Czy można czytać tę książkę bez znajomości pierwszej? Pewnie, że można, tylko myślę, że nie warto psuć sobie wrażeń. Moim zdaniem, jednak lepiej sięgać po nie chronologicznie, ponieważ w tym tomie tak jak wspomniałam jest dużo o samych pracownikach kawiarni i są pewne nawiązania do poprzedniej części, jednak mimo wszystko narracja jest tak poprowadzona, aby czytelnik się nie pogubił nawet jeśli nie czytał poprzedniego tomu, co na pewno jest bardzo pomocne też w sytuacji jeśli poprzedni tom czytaliśmy dość dawno i już niektórych rzeczy nie pamiętamy.
Z niecierpliwością czekam na trzeci tom, a Was zachęcam do czytania, jeśli jeszcze się nie zapoznaliście.

„Nigdy tak naprawdę nie widzimy serc innych ludzi. Gdy ktoś pogrąży się we własnych zmartwieniach, może stać się ślepy na uczucia najważniejszych dla siebie osób.”

Ig:goosediaries_