Opinia na temat książki Paragraf na miłość

Judyta Breszka prowadzi własną kancelarię adwokacką, specjalizującą się w prawie karnym. Jej przyrodni brat Michał wpakował się w kłopoty, a prawniczka stara się uzyskać dla niego możliwie najniższy wyrok. Z prośbą o pomoc zwraca się do Judyty kuzynka Edyta Jurczyńska. Na jej mężu, znanym w Trójmieście deweloperowi, ciąży ciężkie oskarżenie. Judyta ma współpracować z prawnikiem jego firmy Piotrem Kosteckim. Mecenas specjalizuje się w prawie gospodarczym, a jednym z głównych klientów jest biznesmen Malczewski.

Mam mieszane uczucia po przeczytaniu książki. Myślałam, że łączy ze sobą wątek kryminalny z romansem. Okazało się, że to powieść obyczajowa opowiadającą o prawnikach. Wątek kryminalny jest jedynie tłem, który nawet przez chwilę nie wybija się na pierwszy plan.
Kreacja bohaterów była przemyślana. Odznaczają się własnym charakterem, mają swoje zasady moralne, którymi kierują się zarówno w życiu prywatnym, jak i zawodowym. Są twarde i pozbawione naiwności. Piotr i Judyta są naprzemiennie pierwszoosobowymi narratorami. To między nimi rodzi się uczucie.
Autorka odznacza się dobrą stylistyką, ale bez kwiecistego języka. Lekką, przyjemną, z małą ilością wulgaryzmów. Dialogi między bohaterami są naturalne. Erotyczne podteksty są początkowo jedynie w wewnętrznych monologach bohaterów. Z czasem zaczynają wypływać również w dwuznacznych dialogach.
Wątek romansu został stworzony ze smakiem i on jest największym atutem tej powieści.

Tyle o plusach, które ta książka niewątpliwie posiada. Jednak jest to powieść z gatunku obyczajowych, za którymi nie przepadam. Przez większość czasu mnie nudziła. Ocena odzwierciedla w jakim stopniu książka mnie zaangażowała.