Poetyka i pragmatyka "rozmów z..."

Rozprawa Poetyka i pragmatyka rozmów z... została przemyślana i konsekwentnie skomponowana w najdrobniejszych szczegółach. Choć wyrasta z inspiracji szeroko rozumianej współczesnej humanistyki, jej konstrukcja przywodzi na myśl prace z dziedziny nauk ścisłych: prezentuje założenia i przesłanki, wyłania główne tezy, przeprowadza dowody, zbiera, porządkuje i uogólnia wnioski Z recenzji Jerzego Speiny W pracach teoretycznoliterackich, polskich i zagranicznych, dość często zauważa się niezdrową tendencję: konstruowanie tez i wniosków w oparciu li tylko o literaturę przedmiotu, z pominięciem przedmiotu badań, a więc zbioru tekstów, które powinny być fundamentem procedur teoretycznych. Sumienia naukowego Główczewskiego ten grzech nie obciąża. Jego podstawowym zapleczem teoretycznym jest szeroka reprezentacja tekstów interlokucyjnych, w których szuka i dostrzega to, co wspólne (modelowe), i to, co indywidualne, to, co zakorzenione jest w gatunkach genetycznie i strukturalnie pokrewnych, i to, co rodzi chwila obecna, np. nowoczesne standardy komunikowania się. Taki właśnie stosunek do tekstów [...] pozwolił Główczewskiemu powiązać te teksty w pęczki [...], by w konsekwencji ukazać pełny ich bukiet w ewolucyjnym ciągu i strukturalnym bogactwie Z recenzji Czesława Klaka