/86fd97a1257c72b8a8681b9154423d4d/n/siedem-ksiag-pamietniki-z-lat-1691-1719)
Kanon literatury jidysz – jeden z nielicznych zachowanych tekstów napisanych przez żydowską kobietę w epoce nowożytnej.
Glikl (znana jako Glikl z Hameln) żyła w Rzeszy niemieckiej na przełomie XVII i XVIII wieku. Większość życia spędziła w Hamburgu, lecz jako bogata kupcowa i matka dwanaściorga dzieci podróżowała po całej Rzeszy, zwłaszcza zmuszona okolicznościami po śmierci swojego pierwszego męża, Chaima Hameln. To również to wydarzenie skłoniło ją do rozpoczęcia spisywania wspomnień, które między innymi stały się dla niej narzędziem poradzenia sobie z żałobą i stratą. Za cel postawiła sobie także przekazanie w ten sposób dzieciom swoich doświadczeń życiowych oraz wartości i wzorów moralnego postępowania, które uważała za najważniejsze.
Jednocześnie pamiętniki Glikl, spisywane przez blisko trzydzieści lat, to bardzo żywy opis życia codziennego na tle zdarzeń przekształcających ówczesną Europę i mających bezpośredni wpływ na losy społeczności żydowskich. Dzięki wyrazistości opisu oraz barwności języka dystans ponad trzystu lat dzielący nas od Glikl ulega skróceniu.
Tekst pamiętników nie dotarł do naszych czasów w oryginale, lecz w kopiach sporządzonych przez syna Glikl. Został na nowo odkryty przez badaczy dziewiętnastowiecznych, a następnie wprowadzony do szerszego obiegu między innymi dzięki przekładowi na język niemiecki Berthy Pappenheim – żydowskiej działaczki feministycznej i potomkini Glikl.
