Tajemnica pustego kufra. Świąteczne śledztwo

"Tajemnica pustego kufra. Świąteczne śledztwo" rozpoczyna się 22 grudnia w Londynie. Nadkomisarz Brett Nightingale i sierżant Beddoes zostają wezwani do mieszkania, gdzie została znaleziona martwa wiekowa rosyjska arystokratka – księżna Olga Karuchin, a z jej kufra zniknęły cenne pamiątki, które przywiozła z Rosji.

Nie jest to współczesna historia, gdyż książka po raz pierwszy wydana została w roku 1958, więc mamy tu kryminał retro. Fabuła toczy się dosyć wolno. Poznajemy pracę londyńskiej policji w latach 50-tych ubiegłego wieku. Nadkomisarz prowadzący śledztwo to inteligentny, sympatyczny angielski policjant. Akcja toczy się przed świętami w ciągu trzech dni.

Macie ochotę na kryminał retro, to polecam! Szybko się czyta, to tylko 280 stron. Przyciągająca okładka, prawda?

Bardzo odpowiada mi klimat tajemniczości w którym została napisana. Każde zdanie, które będzie odzwierciedlało zwyczajne sytuacje, po czasie zamieni się w ironię.

,,Księżna leżała pośród tej nędzy nieruchomo, całkowicie nieruchomo. Nawet kiedy ciekawska mucha wdrapała jej się na ucho, kobieta nie drgnęła. Niczego już nie czuła, bo była martwa".

Oczywiście zaraz po tym wstępie czytamy co się dzieje u nadkomisarza Bretta. Nie zabraknie tu wspaniałych opisów okolicy i zwyczajnych spraw dotyczących zimnego klimatu. Kiedy wraz z sierżantem Beddoesem dostają wezwanie, nie spodziewają się odnaleźć zwłok tak wysoko ustawionej kobiety. Z pewnością lata świetności miała już za sobą, jednak nie wyglądało na to, że zmarła z powodów zdrowotnych. Kiedy przeszukują jej mieszkanie, natrafiają na tajemniczy kufer. Wychodzi jednak na to, że albo ktoś ich uprzedził, albo pomógł staruszce odejść z tego świata ze względu na zawartość, którą zapewne ze sobą zabrał. I tutaj nastąpi prawdziwa zabawa w chowanego, gdyż ludzi, których by można podejrzewać o ten haniebny czyn jest całkiem sporo i tak naprawdę każdy z nich mógł mieć motyw. Żeby było zabawniej, wszyscy uważają się za niewinnych. Brett nie daje za wygraną i zaczyna śledzić ich ruchy. Nie mogłam wytrzymać na przezabawne opisy, które zamiast wywoływać na mnie gęsią skórkę, zwyczajnie wywoływały salwy uśmiechu.

,,Majendine, staromodny dżentelmen w najdrobniejszych detalach, siedział za kierownicą ogromnego czar...

„Tajemnica pustego kufra” odrazu zauroczyła mnie swoją okładką. Londyński widoczek oprószony śniegiem idealnie wpasowuje się w klimat za oknem.

Jest to powieść kryminalno-sensacyjna w retro stylu z nutką angielskiej klasyki. Fabuła jest ciekawa, chociaż nie należy do jakiś zaskakujących i trzymających w napięciu do ostatniej strony. Intryga jest bardzo prosta i łatwo się jej domyśleć, jednak piękny język i styl sprawiają, że książkę czyta się miło. Nie brakuje także odrobiny humoru iście w brytyjskim stylu.

Co nie koniecznie przypadło mi do gustu to momentalnie przydługie opisy, które wprowadzały mnie w stan znużenia. Książka znacznie więcej by zyskała, gdyby ją po prostu skrócić.

Bohaterowie byli dość realistyczni. Komisarz Nightingale szczególnie zyskał moją sympatię. Został przestawiony jako zwyczajny człowiek z sąsiedztwa, ale o nieprzeciętnym umyśle skłonnym do jakże logicznego myślenia i rozwiązywania zagadek.

„Tajemnica pustego kufra” to książka idealna na osób, które lubią książki gdzie akcja płynie niespiesznie i czuć w nich zimową otoczkę. Intryga może nie jest zaskakująca, ale całość czyta się dość miło. Zwłaszcza w blasku choinki 🎄

Choinka rozebrana, ale za oknem śnieg, a w kościele ciągle można podziwiać bożonarodzeniowe szopki, więc nadszedł czas na świąteczny kryminał. Choć właściwie czy to był kryminał?

Londyn, koniec lat 50. W biednym mieszkanku zostają znalezione zwłoki rosyjskiej księżnej, Olgi Karuchin, która wraz z wnukiem schroniła się w Anglii przed rewolucyjną zawieruchą. Na miejsce przybywa inspektor Nightingale i wraz z sierżantem Beddoesem próbuje wyjaśnić, co się stało. Okazuje się, że prawdopodobnie doszło do kradzieży - w mieszkaniu odkrywają pusty kufer, w którym księżna przechowywała rodowe kosztowności.

Fabuła nie jest skomplikowana, właściwie zagadki to tutaj nie ma, bo rozwiązanie jest oczywiste. Za to jest atmosfera. Pełno opryszków, porwanie, piękność w opałach i zasypane śniegiem pustkowie. Trochę to naiwne, ale jakie klimatyczne!

Uważam natomiast, że życie nie jest sprawiedliwe. Dlaczego ja nie mam kufra kosztowności?