Opinia na temat książki Wiadomość w butelce

Powieść Valerie Zenatti została zakwalifikowana do literatury młodzieżowej, ale tak naprawdę zainteresować powinna każdego czytelnika - od nastolatka po seniora. Niech Was nie zmyli mało wymowna okładka i może nieco naiwny tytuł książki. Na podstawie tych dwóch argumentów rzeczywiście można przejść obok tej pozycji obojętnie. Ale zapewniam, że historia opowiedziana przez autorkę jest wartościowa, a czas jej poświęcony nie będzie stracony, tym bardziej, że na przeczytanie wystarczy jeden wieczór.

Mieszkająca w Jerozolimie siedemnastoletnia Żydówka o imieniu Tal po jednym z zamachów bombowych w kawiarni Hellen nieopodal jej domu decyduje się napisać list o swoich przeżyciach i przemyśleniach nad losem i ulotnością ludzkiego życia. Wkłada go do butelki i prosi brata Eytana, który jest żołnierzem w strefie Gazy, aby ten wrzucił butelkę do morza po drugiej stronie muru oddzielającego Gazę od Izraela. Butelka trafia w ręce dwudziestoletniego Naima - Palestyńczyka, który zaintrygowany niezwykłym listem decyduje się nawiązać korespondencję z nadawcą.

W ten sposób rozpoczyna się wspólna historia internetowych Bakbouk i Gazmana - młodych ludzi, których dzieli kultura, narodowość, zasady, ale przede wszystkim wysoki mur oddzielający Izrael od Strefy Gazy. Pomiędzy bohaterami zawiązuje się niezwykła nić przyjaźni. Dojrzała korespondencja bohatrów, ich przemyślenia, relacje dają niezwykle realistyczny obraz tamtego ogarniętego zamachami i wojną świata. Zaczytywałam się w tych listach i pomimo, że konflikt Izraelsko-Palestyński nie jest mi obcy, listy Tal i Naima rzuciły nowe światło na tamte wydarzenia. Relacja naocznych świadków jest zawsze autentyczna, nacechowana emocjami i pozwala wyrobić sobie obiektywny pogląd na wydarzenia.

Autorka podjęła się trudnego tematu zestawienia ze sobą dwóch światów. Palestyńczycy i Żydzi, sąsiadujące narody od lat 20-tych XX wieku pozostające w konflikcie, walczące o miejsce, prawa i spokojne życie. Agresja pomiędzy nimi narastała przez lata, a decyzje polityczne podejmowane na przestrzeni wieku tylko zaostrzały konflikt. Nadzieja na wolność i pokój pozostawała ciągle jedynie w sferze pragnień miejscowej ludności.

Powieść Valerie Zenatti zaskoczyła mnie swoją dojrzałością, autentyzmem i pozwoliła mi wyrobić sobie własny pogląd na życie mieszkańców Jerozolimy i Strefy Gazy. Każdy dzień naznaczony niepewnością, zamachami, okrucieństwem, cierpieniem i śmiercią przemawia głęboko do serca i ludzkiej świadomości. To dzięki takim relacjom uczymy się doceniać to, co wydaje się nam oczywiste i niezachwiane, a mianowicie wolność i pokój. Odebrałam tę historię jako manifest, prośbę o zaniechanie walk i spokojne, normalne życie. A wówczas internetowa znajomość Palestyńczyka i Żydówki zyskała zupełnie nowy wymiar.

Zachęcam serdecznie do sięgnięcia po tę powieść. Jestem przekonana, że bez względu na wiek, płeć i przekonania znajdziecie w niej kawałek dobrej i wartościowej literatury.