Z kapitańskiego mostku

Szczerze mówiąc, rozczarowanie zawdzięczam sama sobie, swoim wygórowanym oczekiwaniom, nadziei na tekst przynajmniej trochę przypominający wspomnienia Karola Borchardta. Autor był uczniem Szkoły Morskiej w Gdyni, w swoich opowieściach przywołuje Konstantego Maciejewicza, żaglomistrza "Waju" i bardzo wielu innych ciekawych ludzi, ale, niestety - brak w nich ducha. Są migawkami chwil na morzu, krótkimi ujęciami ludzkich losów, każde opowiada o jakimś marynarzu, lub - jak np. "Żaba" - o pani kapitan; mogłyby być klejnocikami, ale zabrakło polotu. Są po prostu morskimi opowieściami, które, niestety, po kilku stronach przestają pociągać, bo autor nie potrafi czytelnika przykuć do swoich bohaterów. Czy czytamy o palaczu, który uwielbiał robić kawały, czy o Dziadziu z Wydziału Żeglarskiego, choć chcielibyśmy ich polubić, jakoś nam to nie wychodzi. Nie każdy ma taki dar snucia opowieści, jak przywołany przeze mnie autor "Znaczy kapitana", a że Wasilewskiemu go brak - mimo szczerych chęci nie udało mi się zachwycić tymi opowiadaniami.