Nie wiadomo, z jakiego powodu młody bohater powieści zostaje wezwany na przesłuchanie. Wydarzenie to jednak splata jego losy z losami pewnej dziewczyny. Im dłużej ją zna, tym mniej o niej wie. Dzieli z nią codzienność, upływającą przeważnie na wędrówkach po Paryżu, coraz bardziej obcym i mglistym, i spotkaniach z nieznajomymi, skrywającymi coraz więcej tajemnic. I miasto, i jego mieszkańcy wciąż wydobywają z pamięci bohatera przeszłość. Szczegóły topografii zamiast oświetlać wspomnienia, wywołują uczucie pustki i zerwanych więzi. Wszystkie wysiłki, by ustalić, kim jest dziewczyna, w której się zakochał, aby odgadnąć, kim są mężczyźni, z którymi zaczynają go łączyć niejasne sprawy, zdają się nie prowadzić donikąd.
Przejechał cyrk
Patrick Modiano
6.3
/10
Ocena 6.3 na 10 możliwych
Na podstawie 7 ocen kanapowiczów
Na podstawie 7 ocen kanapowiczów
/o-1317253/n/przejechal-cyrk)
Popraw tę książkę
|
Dodaj inne wydanie
6.3
/10
Ocena 6.3 na 10 możliwych
Na podstawie 7 ocen kanapowiczów
Na podstawie 7 ocen kanapowiczów
Opis
Data wydania: 1996
ISBN: 978-83-06-02560-6, 9788306025606
Wydawnictwo: PIW - Państwowy Instytut Wydawniczy
Serie:
Seria Kieszonkowa PIW, Proza Światowa
Kategoria:
Literatura piękna
Stron: 126
Mamy 2 inne wydania tej książki
Autor
/ff23528426b44b50ecf7f41cd6a9e4eb/n/patrick-modiano)
Patrick Modiano
Urodzony 30 lipca 1945 roku we Francji (Boulogne-Billancourt)
Francuski pisarz, laureat Nagrody Nobla w dziedzinie literatury w 2014 roku. Modiano zadebiutował w roku 1968 powieścią La Place de l’Étoile. W 1972 roku otrzymał nagrodę Akademii Francuskiej (fr. Grand prix du roman de l'Académie française) za powi...
Pozostałe książki:
/o-677670/n/katarzynka)
/o-9788379992225/n/perelka)
/o-1317253/n/przejechal-cyrk)
/o-1318625/n/ulica-ciemnych-sklepikow)
/o-1318634/n/nawroty-nocy)
/o-1318633/n/willa-triste)
/o-1318642/n/zagubiona-dzielnica)
/o-9788379996575/n/zebys-nie-zgubil-sie-w-dzielnicy)
/96df9f99-9a74-4b1b-96b9-e5e92a9e1227/n/dora-bruder)
/0ef3e1c5-ab2b-4638-8101-10859df84e61/n/l-herbe-des-nuits)
Wszystkie książki Patrick Modiano
Gdzie kupić
Księgarnie internetowe
Sprawdzam dostępność...
Ogłoszenia
Dodaj ogłoszenie
2 osoby szukają tej książki
2 osoby szukają tej książki
Moja Biblioteczka
Już przeczytana? Jak ją oceniasz?
Recenzje
Czy ja dobrze widzę, że znasz książkę Przejechał cyrk? Koniecznie daj znać, co o niej myślisz w recenzji!
️ Napisz pierwszą recenzje
Moja opinia o książce
Opinie i dyskusje
Przeczytane
Literatura obca
Po kilkutygodniowej przerwie powróciłam do Modiano. To książka z początku lat dziewięćdziesiątych: z 1992 - Przejechał cyrk (Un cirque passe, wyd. pol. 1996, wyd. drugie 2014, Państwowy Instytut Wydawniczy).
Spodziewałam się poszukiwania tożsamości, niewiadomej, ale znalazłam niespieszną i klimatyczną historię miłosną. Autor zachowuje swój styl i wszystkie jego elementy pisarstwa tutaj występują, a więc silne skojarzenie książki z dramatem współczesnym, tutaj przez nastawienie na dialogi, które to dialogi charakteryzują postacie i tworzą fabułę. Poza tym topografia Paryża, postacie bez przeszłości i bez tożsamości, w których tylko tu i teraz występuje, takie zawieszenie. To wszystko tu jest, a zarazem książka to historia miłości, takiej bez planowania, po prostu fascynacji kobietą. Nie byłam w Paryżu, ale tak sobie myślę, że chyba tak to miasto działa na ludzi... Nie wiem czy wyciągnęłam z tej książki jakieś niesamowite przeżycia estetyczne, ale jestem pewna, że czytanie książek Modiano sprawia mi ogromną przyjemność i że poszukiwanie tożsamości, tak dla niego ważne, to naczelny problem Europejczyków.
Spodziewałam się poszukiwania tożsamości, niewiadomej, ale znalazłam niespieszną i klimatyczną historię miłosną. Autor zachowuje swój styl i wszystkie jego elementy pisarstwa tutaj występują, a więc silne skojarzenie książki z dramatem współczesnym, tutaj przez nastawienie na dialogi, które to dialogi charakteryzują postacie i tworzą fabułę. Poza tym topografia Paryża, postacie bez przeszłości i bez tożsamości, w których tylko tu i teraz występuje, takie zawieszenie. To wszystko tu jest, a zarazem książka to historia miłości, takiej bez planowania, po prostu fascynacji kobietą. Nie byłam w Paryżu, ale tak sobie myślę, że chyba tak to miasto działa na ludzi... Nie wiem czy wyciągnęłam z tej książki jakieś niesamowite przeżycia estetyczne, ale jestem pewna, że czytanie książek Modiano sprawia mi ogromną przyjemność i że poszukiwanie tożsamości, tak dla niego ważne, to naczelny problem Europejczyków.
× 10
|
link
|
Przeczytane
Y: 2016
N: Nobelpriset
Tajemnicza kobieta, chłopiec u progu dorosłości, ich wzajemna relacja pełna czułego smutku. Dziwna relacja bohatera z ojcem, który jest fizycznie nieobecny, ale pojawia się we wspomnieniach. Ludzie, którzy wkraczają w życie młodego mężczyzny, ich niewinne prośby – wszystko to niedookreślone, niedopowiedziane. I znowu (jak w „Zagubionej dzielnicy”) ulice nocnego Paryża. Wiele pytań i żadnych odpowiedzi. Tylko to wrażenie, że nad bohaterami ciąży jakieś fatum, że zmierzamy do czegoś groźnego i to wrażenie narasta wraz z biegiem wydarzeń.
Kolejne udane spotkanie z Patrickiem Modiano. Mam jednak tym razem zastrzeżenia do tłumaczenia, wydaje mi się niezbyt udane. Niestety, nie przeczytam książki w oryginale :(.
Kolejne udane spotkanie z Patrickiem Modiano. Mam jednak tym razem zastrzeżenia do tłumaczenia, wydaje mi się niezbyt udane. Niestety, nie przeczytam książki w oryginale :(.
× 10
|
link
|
Literatura francuska
Jeśli zasadą pisarską Modiano ma być nieustanne wspominanie i przywoływanie pamięci o minionym, co sam podkreślał podczas wręczania nagrody Nobla, to powiastka "Cyrk przejeżdża" z 1992 roku zdaje się być skrojona dokładnie według tej miary. Zresztą już wcześniej deklarował to samo, wymowny jest również wers z wiersza René Chara, wybrany przez Modiano na motto jego Trylogii paryskiej: "Vivre, c'est s'obstiner à achever un souvenir" (Żyć to znaczy usilnie podążać za wspomnieniem). "Cyrk przejeżdża" nie wydaje się wybitną powieścią na miarę noblisty - jest właśnie chyba tylko wspomnieniem, choć ciekawie ustylizowanym. Wystarczy porównać doświadczenia i sytuację młodego bohatera z biografią pisarza: na początku lat 60tych jego ojciec wyjechał do Szwajcarii, drugi raz się ożenił, sam autor zamierzał przygotowywać się do egzaminów na studia, lecz to zarzucił na rzecz pisania, a jego dziadek, by przetrwać okupację prowadził jakieś dziwne interesy z nazistami - wszystkie te tropy odnajdziemy w powieści.
Pozytywne w sposobie przedstawiania wydarzeń są niedopowiedzenia i nieocenianie bohaterów - czytelnik ma pole do własnej interpretacji. Podejrzewam, że życie i dzieje własnej rodziny nauczyły pisarza niedzielenia świata na biały i czarny - szarość jest prawdziwsza i życiu bliższa. Być może dlatego jego powieści nie robią furory poza Francją - nie wróżę im tym bardziej powodzenia w Polsce.
Zastanawiam się, czy z dokumentacyjnego obowiązku, czy też może ze względu na zawoalowan...
Pozytywne w sposobie przedstawiania wydarzeń są niedopowiedzenia i nieocenianie bohaterów - czytelnik ma pole do własnej interpretacji. Podejrzewam, że życie i dzieje własnej rodziny nauczyły pisarza niedzielenia świata na biały i czarny - szarość jest prawdziwsza i życiu bliższa. Być może dlatego jego powieści nie robią furory poza Francją - nie wróżę im tym bardziej powodzenia w Polsce.
Zastanawiam się, czy z dokumentacyjnego obowiązku, czy też może ze względu na zawoalowan...
× 2
|
link
|
@zooba
2019-11-27
3
/10
Przeczytane
Nie moja bajka (a może gniot?)
Klub mola książkowego
Właściwa kategoria: wrzucona z irytacją do torebki po zmęczonych 50 stronach.
Opis z okładki niewiele mówi i obawiam się, że nie da sie o tej książce wiele więcej napisać - wspomina facet jakąś kobietę, w typie femme fatale (w sumie nie wiem dlaczego), gdzieś chodzili razem i prowadzili nieszczególnie zajmujące dialogi z innymi bezbarwnymi postaciami.
Ani język nie był w żaden sposób wyjątkowy, ani historia ciekawa. W zasadzie była to absolutnie nijaka rzecz, nie wzbudziła żadnych emocji poza irytacją. Nie wiem, co kierowało Komitetem Noblowskim - ciągneli losy, kręcili długopisem po mapie, użyli tablicy Ouija?
Jeśli czytacie książki tak jak ja, dla przyjemności albo zdobycia wiedzy, możecie sobie darować.
Opis z okładki niewiele mówi i obawiam się, że nie da sie o tej książce wiele więcej napisać - wspomina facet jakąś kobietę, w typie femme fatale (w sumie nie wiem dlaczego), gdzieś chodzili razem i prowadzili nieszczególnie zajmujące dialogi z innymi bezbarwnymi postaciami.
Ani język nie był w żaden sposób wyjątkowy, ani historia ciekawa. W zasadzie była to absolutnie nijaka rzecz, nie wzbudziła żadnych emocji poza irytacją. Nie wiem, co kierowało Komitetem Noblowskim - ciągneli losy, kręcili długopisem po mapie, użyli tablicy Ouija?
Jeśli czytacie książki tak jak ja, dla przyjemności albo zdobycia wiedzy, możecie sobie darować.
× 1
|
link
|
@Ania.Kitty
2014-11-18
8
/10
Przeczytane
Wciągnęła mnie od pierwszej strony, pochłonęłam całą w przeciągu 1,5 godziny. Jest pełna niewiadomych i tajemnic :)
× 1
|
link
|
Przeczytane
@Sun.shine
2014-12-29
8
/10
Przeczytane
Ze mną. Na moich półkach
Filologia polska
Cytaty z książki
O nie! Książka Przejechał cyrk. czuje się pominięta, bo nikt nie dodał jeszcze do niej cytatu. Może jej pomożesz i
dodasz jakiś?
