Aleja cichych szeptów recenzja

Książka pod tytułem ,, Aleja cichych szeptów’’ autorstwa Izabelli Agaczewskiej (@IzabellaAgaczewska) to książka o bardzo intrygującym tytule. Czytając ją nie wiedziałam, czego mam się spodziewać i choć przeczytałam kilka dostępnych już recenzji innych osób, nie byłam pewna o czym jest ta książka. Jednak z każdym kolejnym rozdziałem coraz bardziej zatapiałam się w złożoną fabułę tej opowieści.

Autorka opowiada historię rodziny Jodłowskich , która przeszła bardzo wiele. Czytając tą książkę nie jeden raz uroniłam łzę , a w mojej głowie pojawiały się różne myśli i pytania. Ile może znieść jeden człowiek? Czy miłość do bliskich wystarczy by pokonać chorobę i przeciwności losu? Czy po tak wielu nieszczęściach w końcu może wyniknąć coś dobrego? Ta książka okazała się dla mnie chyba największym zaskoczeniem i skłoniła mnie do wielu przemyśleń nad swoim życiem i życiem mojej rodziny.

Ewa po niełatwym dzieciństwie w końcu znajduje szczęście i miłość u boku Piotra, który po trudach nauki i pracy zaczyna dobrze zarabiać. Pojawiają się dzieci, a rodzina życie dostatnio. Sielskie, życie jednak szybko się kończy. Najmłodsza córeczka Madzia choruje. Rodzice choć są bardzo przerażeni i zmęczeni nie tracą wiary i nadziei mobilizują siebie i innych do pomocy. Ich wysiłki zostają nagrodzone na krótko gdyż dziewczynka umiera. Zrozpaczeni rodzice oddalają się od siebie. Ojciec popada w głęboką depresję, a matka musi zaopiekować się pozostałą dwójką dzieci. Mimo jej starań dzieci są bardzo osamotnione i wplątują się w różne problemy. Czy uda im się posklejać rozbite kawałki własnego życia? Co jeszcze spotka tą rodzinę?

Ta książka bardzo dokładnie pokazuje jak śmierć bliskiej osoby zmienia relacje w całej rodzinie i bliskim otoczeniu. Czytając można było bardzo dokładnie wczuć się w każdego bohatera .

To wyjątkowa książka, która zawiera w sobie ogrom cierpienia , smutku po stracie, samotności czy leku o przyszłość, ale także miłości , poświęcenie i ogromną potrzebę wiary w Boga i …. no właśnie przeczytacie sami.

Na koniec chcę bardzo podziękować za możliwość zrecenzowania tej książki. Była to dla mnie ogromna przyjemność. Oby więcej takich lektur. Naprawdę warto przeczytać tą książkę