Biały album recenzja

Ostatnie miesiące przyniosły mi kilka literackich odkryć, szczególnie myślę o autorach poznanych dopiero w tym roku. Cieszę się, że zdecydowałam się na nich i już wiem, że w przyszłości jeszcze coś od nich przeczytam. Jedną z takich nowości był dla mnie "Biały album" - pierwsze dzieło Joan Didion, z którym miałam okazję się zapoznać.

"Biały album" to najważniejsza książka w dorobku dziennikarskim Joan Didion.A tytułowy esej został okrzyknięty jednym z najważniejszych tekstów XX wieku!
Autorka w swojej książce opisuje społeczno-kulturowe zjawiska oraz różne wydarzenia z lat 60. XX wieku w USA i przyznaje: "brałam udział w paranoi tamtych czasów".

Autorka w swoich tekstach przemieszcza się po słynnych miastach i miejscach m.in. San Francisco, Los Angeles, Honolulu, Sacramento, Hollywood, Bel Air w Santa Monica czy Malibu. Wspomina kontakty z różnymi osobistościami. Przywołuje spotkanie z Jimem Morrisonem, atmosferę studenckich kampusów czy zbrodnię popełnioną przez grupę Mansona. Bez wątpienia każda z tych spraw w jakimś stopniu na nią wpłynęła.

Miałam z tą książką dość dziwną relacje bo Didion podejmuje wiele tematów ale nie wszystkie są w równym stopniu interesujące. Niektóre rozdziały były dla mnie nudne. Odniosłam wrażenie, że te wszystkie zapiski, rozdziały przypominające wpisy z dziennika, nie są do końca dla nas - zwykłych czytelników lecz największe znaczenie mają dla samej autorki. Jakby pisała je dla siebie bo właśnie dla niej coś konkretnego znaczą.

Ale z drugiej strony to w jaki sposób Didion pisze, na jakie problemy zwraca uwagę, jej wizja świata, spostrzeżenia - mocno do mnie trafiały, a zwierzenia z jej życia osobistego poruszyły.

"Biały album" to książka, z którą trzeba się zmierzyć bo czuć, że jest ważna, ale niełatwo jest ją zrozumieć bo jest specyficzna. Znajduje się tam misz-masz tematyczny, pojawiają różne dziwactwa lat 60. ubiegłego wieku, chaos informacyjny, niektóre fragmenty dotyczą spraw kryminalnych, inne wiadomości ze świata kultury, przez chwilę znajdujemy się w studiu nagraniowym czy w Getty Museum, a czasami w domu, w rodzinie Didion.

Mimo tych komplikacji w odbiorze, spotkanie z twórczością Joan Didion było to dla mnie na tyle intrygujące, że mam ochotę przeczytać inne jej książki. Nie kończę poznawania prozy Didion na "Białym albumie". Chcę więcej.