Gra Anioła recenzja

To już drugi tom cyklu "Cmentarz Zapomnianych Książek". Tyle samo nietuzinkowa co barwna w swej zawiłości pozycja, prowadzi czytelnika poprzez labirynt doskonale zaplanowanej historii. Nie brakuje w niej grozy,elementu zaskoczenia czy poczucia iż straciło się zmysły?
 To co dzieje się z człowiekiem,który czyta tę książkę po prostu nie sposób opisać,towarzyszące emocje,przebogate słownictwo,robienie wody z mózgu- to coś co należy umieścić na liście przy tworzeniu pierwszorzędnej opowieści. Niebywale "Gra Anioła" się do niej zalicza. Upłynęło parę długich lat,nim po raz ostatni czytałam tę powieść. Zaczytuję się nią ponownie ze względu na dwa pozostałe tomy,które wieńczą tę przygodę,a jak dotąd przeze mnie nie przeczytanych. Nie mogę się doczekać by dowiedzieć się jakiż to los zgotuje autor swoim bohaterom.

Lata dwudzieste XX wieku tętniąca życiem Barcelona po raz kolejny, zabiera nas w podroż po swych ulicach. David Martin-pisarz nie dostał od życia szansy by dowiedzieć się czym jest prawdziwe dzieciństwo. Wychowywał się w ciasnej i ciemnej klitce z matką i ojcem. Ojciec wyrusza na wojnę o Filipiny,kiedy wraca opuszcza go żona. Wraz z niechcianym synem brną przez marazm,jakim jest codzienne życie. Ojciec tyranizuje chłopca pijąc,narkotyzując się i go bijąc. David pała miłością do książek,jaką zaraził go antykwariusz-właściciel księgarni Sempere i Synowie. Mijają lata, chłopak jako dobrze zapowiadający się pisarz dostaje swą pierwszą posadę w wydawnictwie. Niedługo potem otrzymuje ofertę od tajemniczego wydawcy,by napisał dla niego książkę,której jeszcze nie było tym samym wplątując się w sytuację bez wyjścia. Będziemy świadkami jak człowiek traci wszystko,i kiedy gorzej już być nie może dostajemy w łeb za naiwność- bo gorzej właśnie nadchodzi.