Książę Mgły recenzja

Max wraz z rodziną, szukając schronienia przed wojną, przeprowadza się do małego miasteczka leżącego nad brzegiem oceanu. Zamieszkują w starym domu należącym niegdyś do znanego w okolicy doktora. Posiadłość, mimo, iż jest zaniedbana, od razu przypada Max’owi do gustu. Niestety już pierwszego dnia pobytu w nowym miejscu sielankę zaczynają zakłócać dziwne zdarzenia. Roland, miejscowy chłopak, staje się nie tylko przewodnikiem Maxa po okolicy, ale i sprzymierzeńcem w walce z nieznanym.

„Książę mgły” jest debiutancką powieścią Carlosa Ruiza Zafona i trzeba przyznać, że sukces, jaki autor odniósł na przestrzeni ostatnich lat, należał mu się od samego początku. Już od pierwszych stron książki wnikamy w urzekającą atmosferę i klimat, tak charakterystyczne dla tego twórcy. Nawiązujemy nowe przyjaźnie, poznajemy malownicze miasteczko, starego latarnika, stawiamy czołowo dziwnym stworom i rozwiązujemy niebezpieczne zagadki.

Choć książka wyraźnie jest pisana z myślą o młodym czytelniku, to ci starsi również nie powinni czuć się zawiedzeni. Będą mieli oni, bowiem szczególną okazję, przenieść się do tajemniczego świata baśni, gdzie dobro musi na nowo stoczyć niebezpieczną walkę ze złem, a sekrety sprzed wielu lat w końcu ujrzą światło dzienne.

Jest to pozycja idealna do czytania w ponure i mgliste zimowe wieczory. Opatuleni ciepłym kocem z kubkiem aromatycznej herbaty w dłoni, poczujemy dzięki niej dreszcz emocji. Nigdy przecież nie możemy być pewni, co takiego czai się na końcu naszego ogrodu, ani jaka to złowroga siła spogląda na nas niezauważona.


http://www.od-deski-do-deski.blogspot.com/