To recenzja

Korciło mnie aby 1100 stronicową książkę Stephena Kinga podsumować jednym zdaniem tak czuję się zmęczona i wypluta po zakończeniu lektury "Tego". Jednak nie byłoby to w porządku bo książka ta to swoiste opus magnum autora. Mimo kolejnych kilkudziesięciu pozycji, które napisał nadal, po tylu latach, jest uznawawne za najwybitniejsze w jego twórczości i jeśli chodzi o powieści grozy weszło już na stałe do kanonu lektur z tego gatunku.
Lubię pióro Mistrza. Niektóre jego powieści mnie zachcwycają , jak na przykład "Zielona Mila", inne zaś nużą jak choćby "Lśnienie" które już w połowie miast o gęsię skórkę przyprawiało mnie o ataki ziewania.
Nie można mu odmówić że jest wręcz wirtuozem budowania napięcia i świetnym znawcą ludzkiej duszy jednak jak dla mnie jego książki są zbyt przegadane, za długie a opowiadana historia często ginie w dzisiątkach wątków pobocznych.

Takie uczucia towarzyszyły mi właśnie w trakcie lektury "Tego", opowieści o złu które pod postacią upiornego klauna od wieków dręczy małe, prowincjonalne miasteczko Derry w stanie Maine. Do walki z nim staje grupa przyjaciół, którzy sami siebie nazywają frajerami gdyż każdy z nich mierzy się (z różnym skutkiem) z swoimi słabościami i demonami. Ich przypadłości fizyczne (jąkanie, otyłość, chorowitość) a także pochodzenie etniczne czy społeczne są obiektem kpin i nękania przez równieśników.
Jednak to właśnie oni razem zwierają szyki aby pokonać To które cyklicznie, co około trzydzieści lat morduje dzieci by nasicić swój głód.
To opowieść o odwiecznej walce dobra ze złem, walce niezwykle krwawej, pełnej poświęceń i nieuniknionych ofiar.
To też opowieść o przyjaźni: czystej, prawdziwej, takiej którą można przeżyć tylko będąc dzieckiem kiedy daży się kogoś miłością i oddaniem nie za coś a mimo czegoś.
Fantastycznie wykreowane postacie głównych postaci (zarówno w okresie dzieciństwa jak i w życiu dorosłym) są chyba największym atutem tej książki. Dzięki temu nie sposób nie zżyć się z bohaterami w których odnajdujemy własne kompleksy z którymi borykaliśmy się w okresie dorastania (a niektórzy z nas wciąż się borykają).
Jednak ta wciągająca historia, która niejednokrotnie wywoływała we mnie przyśpieszone bicie serca pełna jest swego rodzaju "spowalniaczy, "zapychaczy" które stanowią jedynie tło tej opowieści. Jednak precyzja i drobiazgowość z jaką te wątki są rozwijane przez Stephena Kinga mnie osobiści nużyła skutecznie niwelując napiecie, które w literaturze grozy jest chyba najistotniejsze.

Dlatego też nie zaliczę "Tego" do lektur szczególnie udanych jednak cieszę się że sięgnęłam po to opasłe tomisko bo nie znać "Tego" Kinga to tak jak nie czytać "Drogi" McCarthy'ego czy "Moderstwa w Orient Expressie" Christie.
To w końcu klasyka gatunku.