Chłopak, którego nie było recenzja

Martyna ciężko pracuje w nadmorskim pensjonacie rodziców. Niedoceniona, ma coraz mniej pewności siebie i wiary, że kiedykolwiek będzie mogła żyć tak, jak chce. Pewnego dnia poznaje mężczyznę, który wywraca jej życie do góry nogami. Niesamowicie przystojny i bogaty James pokaże jej zupełnie inny świat i przywróci wiarę w siebie. Zrodzi się między nimi uczucie tak silne i szczere, że nic nie będzie wstanie ich rozdzielić. Ale czy na pewno? James bardzo przypomina Martynie kogoś, kto był jej kiedyś bardzo bliski. Czy to podobieństwo to tylko przypadek?

Ta książka zajęła pierwsze miejsce wśród moich ulubionych książek. Od pierwszych stron przepadłam. Historia Martyny i Jamesa jest tak magiczna i piękna, że zapiera dech w piersiach. Wciąż wracam do niej myślami i mam ochotę przeczytać ją jeszcze raz. Nieszablonowość sprawia, że ta lektura ma w sobie to coś i jest wyjątkowa. Niektórzy powiedzą, że jest nierealna. I co z tego? Czy każda książka musi zawierać życiowe schematy, aby była prawdziwa? ABSOLUTNIE NIE! Autorka idealnie połączyła rzeczywistość z fikcją i stworzyła bajkową opowieść o miłości tak silnej i pewnej, że nawet śmierć nie ma z nią szans. Dramat bohaterów jaki się tu rozgrywa jeszcze bardziej umacnia ich uczucie. Pokochałam Martynę, Jamesa, Thomasa i Katerin. Są tak pozytywnymi postaciami, że uśmiech nie schodził mi z twarzy. Niestety nie mogę tego powiedzieć o rodzinie Martyny. Najchętniej wysłałabym ich w kosmos. Podsumowując, to wyjątkowa, wzruszająca i magiczna historia miłosna, której nie odłożysz dopóki nie przeczytasz jej do końca. A i wtedy trudno będzie Ci się z nią rozstać.