Nanga Dream. Opowieść o Tomku Mackiewiczu recenzja

Trudno mi ocenić tą książkę nie mówiąc o samym bohaterze. W tradycji polskiej jest zwyczaj, że o umarłym mówi się dobrze, albo milczy. Tutaj mamy pierwszy wybór. Czy jednak gdyby nie zginął i akcję ratunkową nie śledziła cała Polska byłby osobą znaną. Zdobył wcześniej dwie góry, dostał nawet nagrodę, ale poza wąskim gronem nikt o nim nie słyszał. Autor według mnie zwraca uwagę na jego wyjście z narkomanii i próby dostosowania się do życia, z różnym skutkiem. Jednak nie zwracamy uwagi na jego przyjaciela, który tak samo wyszedł z narkomani, tyle tylko, że się przystosował i wiódł „nudne” życie właściciela firmy, ojca i męża. Natomiast jego życie było barwne kolorowe, pełne wzlotów i upadków. Trudno nazwać Tomka himalaistą, czy miłośnikiem gór. Dla niego istniała tylko jedna góra, a reszta go nie interesowała. Oczywiście nie można mu odmówić talentu, hartu ducha, samozaparcia i odwagi. Może właśnie to pociąga w nim czytelników, że można bez doświadczenia, bez wspinania się na kolejne coraz wyższe szczyty, zebrać przez Internet pieniądze i od razu zdobyć to nad czym inni całymi latami próbują i im się nie udaje. Zdobył w swoim życiu dwie góry udowadniając sobie i innym że może, że potrafi. Trzecia góra go pokonała. Zastanawiam się jeszcze nad jednym pytaniem. Przez całą książkę przewija się jedno stwierdzenie, że był człowiekiem wolnym, że żył tak jak chciał, nie oglądając się wokół. Tylko czy naprawdę był człowiekiem wolnym?

Nie dziwię się ,że Elisabeth Revol milczy. Przecież w podobnych okolicznościach straciła partnera w 2009 roku przy wejściu na Annapurnę. Później wspinała się wyłącznie samotnie. Los ją zetkną z Tomkiem Mackiewiczem, gdzie razem niejednokrotnie próbowali zdobyć Nanga Parbat.. Niestety historia się powtórzyła, straciła znów partnera.

Autor jest dziennikarzem i pragną jak najszybciej zaspokoić pytanie o to kim był Tomek Mackiewicz. Bliscy pragną by pamięć o Tomku trwała. Z tego zetknięcia powstała ta książka. Przedstawia nam Tomka Mackiewicza oczami ich najbliższych, cierpiących po jego stracie. Trzeba przyznać, że wykonał ogromną pracę śledząc jego losy i rozmawiając z ludźmi, którzy go znali. Książka można powiedzie, że powstała na gorąco, zaraz po jego śmierci. Tomasz Mackiewicz zginą 30 stycznia 2018 roku, a książka ukazała się w tym samym roku w październiku, a więc trudno doszukiwać się w niej jakiejś refleksji. Myślę, że ma dużą wartość dla tych co wychodzą z uzależnienia. Na pewno Tomasz Mackiewicz był ciekawym człowiekiem i warto go poznać i może się zastanowić, co znaczy być wolnym człowiekiem.