Cymanowski chłód recenzja

Magdalena Witkiewicz / Stefan Darda "Cymanowski Chłód".

Kontynuacja Cymanowskiego Młynu, którego recenzję niedawno pisałam. W sumie to nawet nie wiem, jak mam zacząć recenzję, by nie zdradzać szczegółów z pierwszej części... tak więc będzie ogólnie. Rzecz biorąc...

Cymanowski Młyn rozkwita. Wszystko dzięki Zawiślakowi, jego nowej miłości - Annie, a także Adamowi, którego Jerzy zaczął obdarzyć ojcowską miłością. W sumie był winien to przyjacielowi. Adam związał się z Karoliną, planują przyszłość. Przyszłość związaną z pensjonatem.

Poznajemy dalsze losy Moniki i Macieja. Pomimo strasznych chwil, które rok wcześniej przeżyli podczas urlopu, dość często wracają do pensjonatu. I ze względu na Annę, i ze względu na Jerzego.

Jest także Ilona. Ilona, która potrzebuje spokoju w zacisznym miejscu. Ilona, która dostaje więcej, niż się spodziewała. Odpoczynek nie wchodzi w grę. Za dużo zagadek...

No cóż. Więcej nie zdradzę z fabuły. Oględnie mówiąc, a właściwie pisząc... No zawiodłam się. Strasznie. Liczyłam, iż kontynuacja będzie lepsza. A przynajmniej będzie miała klimat. Niestety. Nic z tych rzeczy. Jasne, znów mamy Pomarliskie Bleto. Znów mamy okultyzm. Duchy, zjawy... mamy szaleństwo, morderstwo. Mamy i porachunki gangsterów. Zabieg połączenia wszystkiego może i całkiem niezły. Aczkolwiek za dużo szaleństwa i mało realnych spraw. Za mało grozy, strachu. Właściwie niczego nie poczułam. Ani przez chwilę nie miałam gęsiej skórki. Wręcz przeciwnie. Wszystko było mdłe, monotonne i przewidywalne. Obawiam się, że zarys był zupełnie inny. Wyszła prosta obyczajówka z nikłym tłem w stylu grozy. Nie było elementów zaskoczenia. O efekcie WOW w ogóle można pomarzyć. Kryminalne zagadki wyłożone na tacy. Nie, zdecydowanie coś poszło nie tak.

Z plusów to chyba tylko to, iż szybko się czyta. Nawet szybciej niż "Cymanowski Młyn". Ale to by było na tyle. Liczyłam, że może będzie rozwinięty wątek Pomarliska i duchów. Przeliczyłam się. Jako, iż pan Darda zaciekawił mnie w cyklu "Czarny Wygon" a także w "Dom na Wyrębach", naprawdę jestem w szoku, że tu nie było nic. Kompletnie nic.

Nie polecam. Nie odradzam. Ale nie spieszyłabym się z czytaniem. Niektórym osobom (wy już wiecie kogo mam na myśli 😀👌) od razu odradzam. Bez sensu...

Nie, nie jest to najgorsza powieść. Ale jest zupełnie czymś innym, opis wydawcy także przygotowuje czytelnika na zupełnie coś innego.

Jakoś przez myśl mi przeszło, że powstanie trzecia część. I już dziś wiem, że po nią nie sięgnę.