Czy to jest przyjaźń…? recenzja

Gdy zobaczyłam zapowiedź "Czy to jest przyjaźń?" Alexy Lavendy, od razu wiedziałam, że będę musiała po nią sięgnąć. Po lekturze "Chłopaka z sąsiedztwa" byłam oczarowana piórem Autorki, tą swobodą, z jaką poprowadziła książkę, lekkością i odrobiną humoru. Nie spodziewałam się jednak, że przy tym tytule emocji będzie co niemiara. Jak ja się dobrze przy niej bawiłam, no nie uwierzycie! Niektórzy mogą stwierdzić, że w książce było mnóstwo cringowych sytuacji, oczywiście będzie to prawdą, ale jakie to były sytuacje! W innym przypadku mogłabym być nieco zniesmaczona, ale tutaj śmiałam się, aż brakło mi tchu!

Poczucie humoru Autorki uderzyło w mój czuły punkt i już wiedziałam, że przepadłam dla tej historii. Może nie wszystkich śmieszą przypałowe bąki podczas wystąpienia przed masą ludzi, ale dla mnie było to tak ubrane w słowa, że sama z resztą bohaterów wręcz pękałam ze śmiechu! A co jest najśmieszniejsze? Że to był dopiero początek takich momentów wyciągnięty wprost ze starych komedii. Ten typ humoru może albo zniesmaczyć, albo sprawić, że pokochacie tę historię, tak jak było w moim przypadku.

No dobra, ale poza komedią, która złapała mnie w swoje sidła, była też druga strona medalu, czyli cały zamysł książki. A więc mamy czwórkę przyjaciół, którzy znają się od małego i postanawiają razem zamieszkać. Możemy poznać ich od tej opiekuńczej strony, gdyż są niczym trzej muszkieterowie - "Jeden za wszystkich, wszyscy za jednego". Wspierają się, jak tylko mogą, w każdej sytuacji, można by powiedzieć, że są jak bracia i siostry, jednak w pewnym momencie zaczyna się to zmieniać. Każde z osobna zaczyna patrzeć na siebie nieco inaczej, wiecie, w tym romantycznym stylu. I tutaj zaczyna się wkradać niepewność - czy uczucie, które zaczyna się w nich tlić, nie będzie końcem ich przyjaźni. Czy nie zmieni tego, co od tylu lat budowali? Jak to mówią "kto nie ryzykuje, ten nie pije szampana", jednak ryzyko jest ogromne...

Przyjemnie było wkroczyć do świata bohaterów, którzy z ostrożnością niczym chirurg, zaczynają pokazywać sobie nawzajem, że sympatia, jaką siebie darzą, zaczyna zmieniać się z typowo przyjacielsko-braterskiej, na romantyczną. Te podchody, ukradkowe spojrzenia, gesty, przywołują w głowie obraz naszych pierwszych miłostek. Obawa, że coś pójdzie nie tak, cały czas siedzi w nich głęboko, szepcze do ucha, że to się nie uda. Czy te wzrastające uczucie wygra ze strachem o przyjaźń? Przekonajcie się sami, sięgając po tę cudowną historię!

Dziękuję serdecznie Wydawnictwu oraz Autorce za egzemplarz recenzencki! Ta historia wywoływała uśmiech na mojej twarzy, a czasem I łzy, gdy nie mogłam przestać się śmiać. Była jednocześnie tak ciepła, tak przyjemna, że nie szło się od niej oderwać. Polecam z całego serca!