Ptaki recenzja

Daphne du Maurier to angielska pisarka żyjąca i tworząca w XX wieku, autorka “Rebeki” czy “Mojej kuzynki Racheli”. Obydwie wspomniane powieści zachwyciły mnie charakterystyczną dla tej autorki aurą tajemnicy, mroku, przytłaczającą atmosferą i zaskakującym zakończeniem.

Wszystkie te elementy pojawiły się i w cyklu opowiadań “Ptaki”, na który składa się sześć opowiadań świetnie oddających ramy gatunkowe, w jakich poruszała się Daphne du Maurier. Autorka łączyła gotycki klimat grozy, z pełnym suspensu thrillerem i nutką romansu.

Zapewne wszystkim najbardziej znane będą “Ptaki”, na podstawie których Alfred Hitchcock nakręcił swój słynny film pod tym samym tytułem. Co prawda, opowiadanie Maurier tylko lekko zainspirowało reżysera, ale i w wersji papierowej, mimo prostej fabuły, wywołało u mnie przerażenie. Autorka umiejętnie budowała napięcie i grozę, ale otwarte zakończenie nie przekonało mnie, choć dało pole do snucia domysłów.

Oprócz tytułowych "Ptaków" w tym zbiorze znajdziemy też "Prowincjonalnego fotografa" czyli całkiem udane połączenie thrillera z romansem; upiorne "Pocałuj mnie jeszcze raz" z mistrzowsko stopniowanym napięciem czy zaskakującego "Starego”. To ostatnie opowiadanie jest moim zdaniem zbyt oszczędne w treści, co powoduje, że trudniej wczuć się w tę opowieść.

Za to bardzo podobało mi się opowiadanie “Monte Verita”. Jego siła tkwi w atmosferze , aż gęstej od tajemnicy, napięcia, niedopowiedzeń, intrygującej tajemniczości, którą potęguje jeszcze groźna, górska sceneria i pełni przesądów bohaterowie.

Zwróciłam też uwagę na “Jabłonkę” utrzymaną w paranormalnej konwencji horroru. Drzewo to, jak się nam wydaje, dokonuje szczególnego rodzaju zemsty na właścicielu ziemskim, uosabiając jego znienawidzoną żonę. Niesamowita była to opowieść!

Myślę, że te opowiadania Daphne du Maurier to literacki majstersztyk. Napisane pięknym, literackim językiem, z mistrzowsko budowanym napięciem, intrygującą treścią, wreszcie z suspensem w zakończeniu. Będą one wspaniałą ucztą dla czytelników nastrojowej, klimatycznej prozy. Polecam!