Wszyscy mamy tajemnice recenzja

Przykuł moją uwagę autor.Kiedy tylko ją zobaczyłam, porwałam bez zastanowienia. Jak się później okazało jest to kolejna część z serii o Myronie Bolitarze, co mnie zaskoczyło, bo się w ogóle tego nie spodziewałam. Dziesiąty tom, czytany przeze mnie jako trzeci całkiem nieźle się zaprezentował. Od pierwszego spotkania z autorem polubiłam sposób w jaki pisze. Powieści są lekkie w odbiorze i szybko się je czyta, ponieważ zawierają duża liczbę dialogów.

Myron Bolitar odsłania tym razem jak dotąd nie często wspominane życie osobiste. Poznajemy jego szwagierkę Kitty, która od samego początku mąci i pogrywa z najlepszą przyjaciółką znaną jeszcze z czasów, kiedy sama grała w tenisa. Suzze Trevantino- gwiazda kortu i dawna niegrzeczna dziewczynka spodziewa się dziecka. Ustatkowała się u boku znanego rockmana Lexa Rydera. Ich wspólne życie było jak z bajki, oboje w sobie szaleńczo zakochani nie spodziewali się, że ich szczęście jeszcze może się powiększyć. Jednak to co dobre zawsze szybko się kończy. Zdesperowana Suzze zwraca się któregoś dnia o pomoc do osobistego agenta Myrona, kiedy odkrywa na Facebooku komentarz odnośnie jej nienarodzonego dziecka, który poddaje w wątpliwość ojcostwo Lexa.

Spirala nienawiści sięga jeszcze zamierzchłej przeszłości. Dawne zadry goreją na nowo. W trakcie śledztwa Myron dowiaduje się, że jego brat zniknął bez śladu, a
szwagierka Kitty dziwnie się zachowuje ukrywając bardzo ważne fakty odnośnie swego męża, co niejako łączy się ze sprawą Lexa i Suzzy. Na jaw wyjdą także dawne kłamstwa Bolitara, które do tej pory przywołują wyrzuty sumienia. Widziani przez niego ostatni raz ponad piętnaście lat temu Brat wraz z narzeczoną swoją historią na nowo zaburzą ustatkowane życie.

Była to moim skromnym zdaniem jedna z lepszych części. Mogę ją porównać tylko z dwiema poprzednimi, ale ta jakoś najbardziej przypadła mi do gustu. Zawsze się sporo działo, nie było miejsca na nudę. Dynamika historii mnie porwała. Koniec był jednym z tych nieodgadnionych. Polecam.