Drzwi do piekła recenzja

Autorką "Drzwi do piekła" jest Maria Nurowska- jedna z najbardziej poczytnych pisarek w Polsce. Znana z takich powieści jak: "Hiszpańskie oczy", "Panny i wdowy", "Po tamtej stronie śmierci" czy "Postscriptum".

Tytułowym piekłem jest więzienie, gdzie trafia bohaterka Daria Tarnowska. Drzwi otworzyła jej zbrodnia, jaką popełniła. Zabiła męża z miłości. Zabójstwo to wydało mi się na początki absurdalnie.
Ona młoda pisarka, on dużo starszy od niej redaktor naczelny. Pierwsza fascynacja, zauroczenie i chora gra. Z pozoru udane małżeństwo. W rzeczywistości okrutnie raniący się ludzie. Nie mogli żyć ze sobą, ale i bez siebie nie było im łatwiej. Gra, w której on spotyka się z innymi kobietami, przekroczyła granice. Żadna kobieta nie chciałaby by być zdradzaną i myślę, że żadna nie wybierałaby kochanek dla męża. Daria świadomie zamieniła swoje małżeństwo w perwersyjną grę, w której szuka spełnienia i próbuje odnaleźć siebie. To musiało skończyć się źle. Nie to okazało się gwoździem do trumny Edwarda.

I jest więzienie, w którym to Daria opowiada swojej wychowawczyni Izie historię swojego życia.
Wydaje mi się, że większym piekłem nie jest więzienie samo w sobie czy odizolowanie, ale ilość kobiet na tak niewielkiej powierzchni. Pierwszą więzienną zasadą jest wywalczyć sobie miejsce w hierarchii a i to nie obejdzie się bez brutalności i wymuszonego seksu. (I ją nie ominie fascynacja płcią piękną.) Daria o dziwo w dość szybkim tempie oswaja się z nowym otoczeniem, zjednując sobie współwięźniarki. Agata, Maska i Kochanka okazują się całkiem przyjaznymi kobietami, od których można się czegoś nauczyć, albo i nie;)

Autorka książki, przez wiele lat, zbierała materiał w więzieniu dla kobiet. Nie boi się poruszać trudnych tematów. Podoba mi się ta psychologiczna plontanina z elementami społeczno- politycznymi. Osobiście motywy Dari są mi hmm nie do końca jasne. Zresztą nie wiem czy jest jakakolwiek rzecz na świecie, która pchnęłaby mnie do zbrodni. Jednak czytając powieść można wpaść w refleksję nad tym, jaka to groteskowa może być miłość i do czego prowadzić.

Czekam na "Dom na krawędzi" drugą część losów Dari.